• Energy Research

Maatschappelijke partijen moeten toegang krijgen tot besluitvorming over natuur en duurzaamheid. Voor de overheid ligt hier een opgave. Het vraagt om een overheid die niet wegtrekt, maar investeert in de capaciteit van mensen en hen toegang geeft tot netwerken, besluitvorming en uitvoering. Maar ook voor de maatschappelijke partijen liggen er grote opgaven. Burgers, bedrijven en intermediaire organisaties zullen vaker aangesproken worden op hun maatschappelijke verantwoordelijkheden. Dat zal niet alleen de betrokkenheid doen toenemen, maar ook bijvoorbeeld ‘greenwashing’ lastiger maken. Deze paper gaat in op een grote diversiteit aan initiatieven voor natuur in Nederland. Ook verduurzaming van internationale productie- en handelsstromen komt aan de orde.

Maatschappelijke partijen moeten toegang krijgen tot besluitvorming over natuur en duurzaamheid. Voor de overheid ligt hier een opgave. Het vraagt om een overheid die niet wegtrekt, maar investeert in de capaciteit van mensen en hen toegang geeft tot netwerken, besluitvorming en uitvoering. Maar ook voor de maatschappelijke partijen liggen er grote opgaven. Burgers, bedrijven en intermediaire organisaties zullen vaker aangesproken worden op hun maatschappelijke verantwoordelijkheden. Dat zal niet alleen de betrokkenheid doen toenemen, maar ook bijvoorbeeld ‘greenwashing’ lastiger maken. Deze paper gaat in op een grote diversiteit aan initiatieven voor natuur in Nederland. Ook verduurzaming van internationale productie- en handelsstromen komt aan de orde.

Beleidsvraagstukken in het groene domein zijn vaak complex. Het klassieke model van overheidsregulering waarin de overheid de maatschappij van ‘bovenaf’ aanstuurt, is daarom vaak niet passend of effectief. Ook in het groene domein hebben mondialisering, individualisering, de toegenomen mondigheid en daadkracht van maatschappelijke partijen, bedrijven en burgers ervoor gezorgd dat er nieuwe sturingsvragen zijn. Daar komt bij de politiek gemotiveerde wens van een terugtredende overheid. WOt-paper 17 gaat in op de vraag hoe betrokken actoren publieke vraagstukken zoals natuurkwaliteit en duurzaamheid het beste kunnen aansturen in de huidige (en toekomstige) complexe samenleving.

Beleidsvraagstukken in het groene domein zijn vaak complex. Het klassieke model van overheidsregulering waarin de overheid de maatschappij van ‘bovenaf’ aanstuurt, is daarom vaak niet passend of effectief. Ook in het groene domein hebben mondialisering, individualisering, de toegenomen mondigheid en daadkracht van maatschappelijke partijen, bedrijven en burgers ervoor gezorgd dat er nieuwe sturingsvragen zijn. Daar komt bij de politiek gemotiveerde wens van een terugtredende overheid. WOt-paper 17 gaat in op de vraag hoe betrokken actoren publieke vraagstukken zoals natuurkwaliteit en duurzaamheid het beste kunnen aansturen in de huidige (en toekomstige) complexe samenleving.

Het Planbureau voor de Leefomgeving geeft advies aan de rijksoverheid over sturing van het groene domein. De laatste tijd wordt hierbij steeds meer aandacht gevraagd voor governance. Dit werkdocument bevat een verslag van onderzoek naar innovatieve governance-arrangementen die op de thema’s vermaatschappelijking van natuurbeleid en verduurzaming van handelsketens (met een focus op de koffieketen) vanuit samenleving en overheden ontstaan. In deze governancearrangementen manifesteren zich verschillende governancestijlen, waarin overheden, marktpartijen en burgers in een wisselwerking sturing geven aan natuur, landschap en/of verduurzaming. De arrangementen laten verschillende mogelijke vormen van betrokkenheid van overheden zien (van leidend tot grotendeels afwezig) en bieden inzicht in het functioneren van meer maatschappelijk georiënteerde vormen van sturing.

Het Planbureau voor de Leefomgeving geeft advies aan de rijksoverheid over sturing van het groene domein. De laatste tijd wordt hierbij steeds meer aandacht gevraagd voor governance. Dit werkdocument bevat een verslag van onderzoek naar innovatieve governance-arrangementen die op de thema’s vermaatschappelijking van natuurbeleid en verduurzaming van handelsketens (met een focus op de koffieketen) vanuit samenleving en overheden ontstaan. In deze governancearrangementen manifesteren zich verschillende governancestijlen, waarin overheden, marktpartijen en burgers in een wisselwerking sturing geven aan natuur, landschap en/of verduurzaming. De arrangementen laten verschillende mogelijke vormen van betrokkenheid van overheden zien (van leidend tot grotendeels afwezig) en bieden inzicht in het functioneren van meer maatschappelijk georiënteerde vormen van sturing.

Marine spatial planning (MSP) in Europe is in a paradigm shift as all (coastal) European countries now have established practices for the production of marine spatial plans. Though international guidelines and an EU directive for MSP provides policy frameworks, the formulation of national policy designs for MSP remains a national responsibility resulting in vastly different practices. Focusing on three Northern European countries; Denmark, Germany and Norway, this paper presents examples of how national policy designs for marine spatial planning are structured, and how the current practice in each country is influenced by local planning cultures. This mapping gives insights to a number of challenges facing planning authorities when planning for sustainable development. Ambiguity dominates the framework of marine spatial planning and the central sustainability concepts it contains. This paper gives voice to the planning teams, as they are key-players in generating meaning in this ocean of ambiguity, giving insights to their understanding of sustainability in the planning of futures for sustainable seas.

Marine spatial planning (MSP) in Europe is in a paradigm shift as all (coastal) European countries now have established practices for the production of marine spatial plans. Though international guidelines and an EU directive for MSP provides policy frameworks, the formulation of national policy designs for MSP remains a national responsibility resulting in vastly different practices. Focusing on three Northern European countries; Denmark, Germany and Norway, this paper presents examples of how national policy designs for marine spatial planning are structured, and how the current practice in each country is influenced by local planning cultures. This mapping gives insights to a number of challenges facing planning authorities when planning for sustainable development. Ambiguity dominates the framework of marine spatial planning and the central sustainability concepts it contains. This paper gives voice to the planning teams, as they are key-players in generating meaning in this ocean of ambiguity, giving insights to their understanding of sustainability in the planning of futures for sustainable seas.

Greening flood protection (GFP) is increasingly recognized as an adaptive and flexible approach to water management that is well suited to addressing uncertain futures associated with climate change. In the last decade, GFP knowledge and policies have developed rapidly, but implementation has been less successful and has run into numerous barriers. In this paper, we address the challenge of realizing green flood protection goals by specifically considering knowledge in the decision-making of a Dutch flood protection project in Lake Markermeer. In this project, an ecological knowledge arrangement and a traditional flood protection knowledge arrangement are compared and their interactions analysed. The analysis provides insight into the specific difficulties of implementing GFP measures and identifies ways to realize GFP goals. The primary challenge is twofold: First, a self-reinforcing cycle of knowledge production and decision-making in the flood protection domain inhibits the introduction of innovative and multifunctional approaches such as GFP; second, the distribution of power is severely unbalanced in terms of ecological enhancement and flood protection, favouring the latter. Implementation of GFP requires structural change and the integration of ecological and flood protection knowledge and policy. Potentially rewarding routes towards this integration are the exploration of shared interests in GFP and the creation of mutual dependency between knowledge arrangements. The case study and the insights it provides show that GFP is far from mainstream practice and that implementation requires serious effort and courage to break with historical practices.