• Energy Research
• 7. Clean energy close
• 11. Sustainability close
• 6. Clean water close
• 1. No poverty close
• Greek close

Η παρούσα εργασία επιδίωξε να μελετήσει την έννοια της βιωσιμότητας και την έννοια της βιώσιμης εφοδιαστικής αλυσίδας, δίνοντας έμφαση στις βέλτιστες πρακτικές που υιοθετούν επιχειρήσεις κι οργανισμοί προκειμένου να διασφαλίσουν το βιώσιμο χαρακτήρα των εφοδιαστικών αλυσίδων τους. Για τους σκοπούς της εργασίας, πραγματοποιήθηκε ανασκόπηση της σχετικής διεθνούς βιβλιογραφίας. Η ανάλυση που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της εργασίας έδειξε ότι οι πρακτικές που οδηγούν σε μία περισσότερο βιώσιμη εφοδιαστική αλυσίδα συνιστούν στον ίδιο βαθμό βέλτιστες πρακτικές σε παραδοσιακές εφοδιαστικές αλυσίδες ή ελαφρές μεταβολές υφιστάμενων πρακτικών και καινοτόμες πρακτικές. Σε κάθε περίπτωση, για να αποκομίσουν θετικά οφέλη, οι επιχειρήσεις πρέπει να εφαρμόσουν συστήματα διαχείρισης κι εργαλεία που ενσωματώνουν περιβαλλοντικά μέτρα και μέτρα υγιεινής και ασφάλειας με μέτρα άλλων διαδικασιών εντός της εταιρίας και κατά μήκος της εφοδιαστικής αλυσίδας. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων τα εξής: η διοίκηση ολικής ποιότητας, το σύστημα Just in Time και η λιτή προσέγγιση στην παραγωγή. Επιπλέον, η μεμονωμένη περιβαλλοντική ευθύνη, ο βιώσιμος σχεδιασμός και η χρήση κατάλληλων υλικών για τη συσκευασία των προϊόντων, αποτελούν το επόμενο στάδιο των δραστηριοτήτων βιώσιμης εφοδιαστικής αλυσίδας, ενώ η ανακύκλωση, η επαναπαραγωγή και η αντίστροφη εφοδιαστική αλυσίδα αποτελούν το τρίτο στάδιο των προαναφερόμενων δραστηριοτήτων. Στο ίδιο πλαίσιο, οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί ανέπτυξαν διαδικασίες παρακολούθησης κι αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας της βιώσιμης εφοδιαστικής αλυσίδας, προγράμματα ενημέρωσης κι εκπαίδευσης των εργαζομένων, των προμηθευτών, των πωλητών και των πελατών τους, με σκοπό την αύξηση του επιπέδου ενημέρωσης, ενώ οι ταχείες εξελίξεις στον κλάδο της τεχνολογίας διαδραματίζουν, επίσης, σημαντικό ρόλο στη βελτίωση της ποιότητας εφαρμογής των βέλτιστων πρακτικών της βιώσιμης εφοδιαστικής αλυσίδας. This thesis aimed at studying the concept of sustainability and the concept of sustainable supply chain, emphasizing on the best practices adopted by firms to ensure the sustainability of their supply chains. For the purposes of the thesis, a review of international relevant literature was conducted. The analysis that took place, showed that the practices that lead to a more sustainable supply chain, may be either best practices of traditional supply chains or slight changes of existing practices or innovative practices. In any case, to benefit, firms have to employ management systems and tools that integrate environmental measures and safety measures along with measures of other processes within the organization and throughout the supply chain. These include among others: total quality management, Just in Time system and lean production approach. Further, individual environmental responsibility, sustainable design and use of appropriate materials for products’ packaging form the next stage of activities of sustainable supply chain, while recycling, remanufacturing and reverse logistics form the third stage of above-mentioned activities. In the same context, firms developed processes of monitoring and assessing the efficiency of sustainable supply chain, as well as informative and educational programs for employees, suppliers, vendors and customers, aiming at increasing the level of their awareness. Finally, rapid technological advancements play, as well, an important role in improving the quality of employing best practices in sustainable supply chain.

Η παρούσα εργασία επιδίωξε να μελετήσει την έννοια της βιωσιμότητας και την έννοια της βιώσιμης εφοδιαστικής αλυσίδας, δίνοντας έμφαση στις βέλτιστες πρακτικές που υιοθετούν επιχειρήσεις κι οργανισμοί προκειμένου να διασφαλίσουν το βιώσιμο χαρακτήρα των εφοδιαστικών αλυσίδων τους. Για τους σκοπούς της εργασίας, πραγματοποιήθηκε ανασκόπηση της σχετικής διεθνούς βιβλιογραφίας. Η ανάλυση που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της εργασίας έδειξε ότι οι πρακτικές που οδηγούν σε μία περισσότερο βιώσιμη εφοδιαστική αλυσίδα συνιστούν στον ίδιο βαθμό βέλτιστες πρακτικές σε παραδοσιακές εφοδιαστικές αλυσίδες ή ελαφρές μεταβολές υφιστάμενων πρακτικών και καινοτόμες πρακτικές. Σε κάθε περίπτωση, για να αποκομίσουν θετικά οφέλη, οι επιχειρήσεις πρέπει να εφαρμόσουν συστήματα διαχείρισης κι εργαλεία που ενσωματώνουν περιβαλλοντικά μέτρα και μέτρα υγιεινής και ασφάλειας με μέτρα άλλων διαδικασιών εντός της εταιρίας και κατά μήκος της εφοδιαστικής αλυσίδας. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων τα εξής: η διοίκηση ολικής ποιότητας, το σύστημα Just in Time και η λιτή προσέγγιση στην παραγωγή. Επιπλέον, η μεμονωμένη περιβαλλοντική ευθύνη, ο βιώσιμος σχεδιασμός και η χρήση κατάλληλων υλικών για τη συσκευασία των προϊόντων, αποτελούν το επόμενο στάδιο των δραστηριοτήτων βιώσιμης εφοδιαστικής αλυσίδας, ενώ η ανακύκλωση, η επαναπαραγωγή και η αντίστροφη εφοδιαστική αλυσίδα αποτελούν το τρίτο στάδιο των προαναφερόμενων δραστηριοτήτων. Στο ίδιο πλαίσιο, οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί ανέπτυξαν διαδικασίες παρακολούθησης κι αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας της βιώσιμης εφοδιαστικής αλυσίδας, προγράμματα ενημέρωσης κι εκπαίδευσης των εργαζομένων, των προμηθευτών, των πωλητών και των πελατών τους, με σκοπό την αύξηση του επιπέδου ενημέρωσης, ενώ οι ταχείες εξελίξεις στον κλάδο της τεχνολογίας διαδραματίζουν, επίσης, σημαντικό ρόλο στη βελτίωση της ποιότητας εφαρμογής των βέλτιστων πρακτικών της βιώσιμης εφοδιαστικής αλυσίδας. This thesis aimed at studying the concept of sustainability and the concept of sustainable supply chain, emphasizing on the best practices adopted by firms to ensure the sustainability of their supply chains. For the purposes of the thesis, a review of international relevant literature was conducted. The analysis that took place, showed that the practices that lead to a more sustainable supply chain, may be either best practices of traditional supply chains or slight changes of existing practices or innovative practices. In any case, to benefit, firms have to employ management systems and tools that integrate environmental measures and safety measures along with measures of other processes within the organization and throughout the supply chain. These include among others: total quality management, Just in Time system and lean production approach. Further, individual environmental responsibility, sustainable design and use of appropriate materials for products’ packaging form the next stage of activities of sustainable supply chain, while recycling, remanufacturing and reverse logistics form the third stage of above-mentioned activities. In the same context, firms developed processes of monitoring and assessing the efficiency of sustainable supply chain, as well as informative and educational programs for employees, suppliers, vendors and customers, aiming at increasing the level of their awareness. Finally, rapid technological advancements play, as well, an important role in improving the quality of employing best practices in sustainable supply chain.

Τα Poseidon Principles αποτελούν μια πρωτοποριακή πρωτοβουλία, που υλοποιήθηκε την 18η Ιουνίου 2019 στη Νέα Υόρκη, όπου υπέγραψαν πρώτες 11 μεγάλες τράπεζες με συνολικό ναυτιλιακό χαρτοφυλάκιο, που ξεπερνά τα 100 δις δολάρια. Η πρωτοπορία έγκειται στο ότι είναι μία ενέργεια, που συνδέει για πρώτη φορά τον τραπεζικό τομέα, ο οποίος παραδοσιακά χρηματοδοτεί τη ναυτιλιακή βιομηχανία, με τους αρκετά φιλόδοξους στόχους του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας για την κλιματική ευθυγράμμιση. Ο IMO στοχεύει όσον αφορά στις εκπομπές άνθρακα, να έχει επιτευχθεί πλήρης απανθρακοποίηση έως το έτος 2050, ενώ γενικά ως προς τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου που παράγονται από τη ναυτιλία, στοχεύει σε σταδιακή μείωσή τους σε επίπεδα άνω του 70% μέχρι και την πλήρη εξάλειψή τους ιδανικά, έως το έτος 2100. Οι υπογράφοντες των Poseidon Principles θα πρέπει κατά τη λήψη αποφάσεων χρηματοδότησης ναυτιλιακών εταιρειών, να λαμβάνουν πλέον υπόψιν τους περισσότερες παραμέτρους σχετικές με το περιβάλλον και να αξιολογούν κατά πόσον οι υποψήφιες δανειολήπτριες ναυτιλιακές εταιρείες ευθυγραμμίζονται με τους κλιματικούς στόχους του IMO, εάν δύνανται να βελτιώσουν την απόδοσή τους και εάν τα ζητηθέντα κεφάλαια θα αξιοποιηθούν σε επενδύσεις που θα επιτύχουν μείωση των εκπομπών άνθρακα που παράγει ο στόλος τους. Οι τέσσερις θεμελιώδεις Αρχές του Ποσειδώνα είναι: (1) η αξιολόγηση της κλιματικής ευθυγράμμισης, (2) η λογοδοσία, (3) η επιβολή και (4) η διαφάνεια. Το εγχείρημα φαίνεται ότι χαίρει αποδοχής από την αγορά και διαγράφει επεκτατική πορεία. Μάλιστα το 2021 τα Poseidon Principles επεκτάθηκαν και στον κλάδο των ναυτασφαλίσεων. Στην παρούσα εργασία αναλύονται οι Αρχές του Ποσειδώνα, εξετάζονται τα αποτελέσματα από την εφαρμογή τους μέχρι σήμερα, καθώς και οι επιπτώσεις που έχουν επιφέρει και αναμένεται να επιφέρουν στο μέλλον, σε επίπεδο οικονομικό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό. The Poseidon Principles are a pioneering initiative, established on 18 June 2019 in New York, where the first 11 major banks with a total shipping portfolio exceeding $100 billion, signed up. The breakthrough is the fact that for the first time an initiative like this, links the banking sector, which has been traditionally granting loans to the shipping industry, with the rather ambitious goals of the International Maritime Organization for climate alignment. IMO aims, in terms of carbon emissions, to achieve complete decarbonization by the year 2050, while in general, in terms of greenhouse gas emissions produced by shipping, aims to gradually reduce them to levels of more than 70% to ideally 100%, by the year 2100. Signatories of the Poseidon Principles should take into account environmental parameters they didn’ t consider before, while making lending decisions and assess whether prospective borrower shipping companies are aligned with the IMO's climate goals, if they have the ability to improve their performance, as well as whether the requested funds will be used in investments that will achieve a reduction of the carbon emissions produced by their fleet. The four fundamental Poseidon Principles are: (1) assessment of climate alignment, (2) accountability, (3) enforcement, and (4) transparency. The project seems to be well received by the market and is on an expansionary path. In fact, in 2021 the Poseidon Principles were extended to the marine insurance market. This paper analyzes the four aforementioned principles and examines their effects from their implementation to date, as well as the economic, environmental and social effects they are expected to bring about in the future.

Τα Poseidon Principles αποτελούν μια πρωτοποριακή πρωτοβουλία, που υλοποιήθηκε την 18η Ιουνίου 2019 στη Νέα Υόρκη, όπου υπέγραψαν πρώτες 11 μεγάλες τράπεζες με συνολικό ναυτιλιακό χαρτοφυλάκιο, που ξεπερνά τα 100 δις δολάρια. Η πρωτοπορία έγκειται στο ότι είναι μία ενέργεια, που συνδέει για πρώτη φορά τον τραπεζικό τομέα, ο οποίος παραδοσιακά χρηματοδοτεί τη ναυτιλιακή βιομηχανία, με τους αρκετά φιλόδοξους στόχους του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας για την κλιματική ευθυγράμμιση. Ο IMO στοχεύει όσον αφορά στις εκπομπές άνθρακα, να έχει επιτευχθεί πλήρης απανθρακοποίηση έως το έτος 2050, ενώ γενικά ως προς τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου που παράγονται από τη ναυτιλία, στοχεύει σε σταδιακή μείωσή τους σε επίπεδα άνω του 70% μέχρι και την πλήρη εξάλειψή τους ιδανικά, έως το έτος 2100. Οι υπογράφοντες των Poseidon Principles θα πρέπει κατά τη λήψη αποφάσεων χρηματοδότησης ναυτιλιακών εταιρειών, να λαμβάνουν πλέον υπόψιν τους περισσότερες παραμέτρους σχετικές με το περιβάλλον και να αξιολογούν κατά πόσον οι υποψήφιες δανειολήπτριες ναυτιλιακές εταιρείες ευθυγραμμίζονται με τους κλιματικούς στόχους του IMO, εάν δύνανται να βελτιώσουν την απόδοσή τους και εάν τα ζητηθέντα κεφάλαια θα αξιοποιηθούν σε επενδύσεις που θα επιτύχουν μείωση των εκπομπών άνθρακα που παράγει ο στόλος τους. Οι τέσσερις θεμελιώδεις Αρχές του Ποσειδώνα είναι: (1) η αξιολόγηση της κλιματικής ευθυγράμμισης, (2) η λογοδοσία, (3) η επιβολή και (4) η διαφάνεια. Το εγχείρημα φαίνεται ότι χαίρει αποδοχής από την αγορά και διαγράφει επεκτατική πορεία. Μάλιστα το 2021 τα Poseidon Principles επεκτάθηκαν και στον κλάδο των ναυτασφαλίσεων. Στην παρούσα εργασία αναλύονται οι Αρχές του Ποσειδώνα, εξετάζονται τα αποτελέσματα από την εφαρμογή τους μέχρι σήμερα, καθώς και οι επιπτώσεις που έχουν επιφέρει και αναμένεται να επιφέρουν στο μέλλον, σε επίπεδο οικονομικό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό. The Poseidon Principles are a pioneering initiative, established on 18 June 2019 in New York, where the first 11 major banks with a total shipping portfolio exceeding $100 billion, signed up. The breakthrough is the fact that for the first time an initiative like this, links the banking sector, which has been traditionally granting loans to the shipping industry, with the rather ambitious goals of the International Maritime Organization for climate alignment. IMO aims, in terms of carbon emissions, to achieve complete decarbonization by the year 2050, while in general, in terms of greenhouse gas emissions produced by shipping, aims to gradually reduce them to levels of more than 70% to ideally 100%, by the year 2100. Signatories of the Poseidon Principles should take into account environmental parameters they didn’ t consider before, while making lending decisions and assess whether prospective borrower shipping companies are aligned with the IMO's climate goals, if they have the ability to improve their performance, as well as whether the requested funds will be used in investments that will achieve a reduction of the carbon emissions produced by their fleet. The four fundamental Poseidon Principles are: (1) assessment of climate alignment, (2) accountability, (3) enforcement, and (4) transparency. The project seems to be well received by the market and is on an expansionary path. In fact, in 2021 the Poseidon Principles were extended to the marine insurance market. This paper analyzes the four aforementioned principles and examines their effects from their implementation to date, as well as the economic, environmental and social effects they are expected to bring about in the future.

Anaerobic digestion is a biological conversion process, where biomass is ultimately converted to biogas, in the absence of oxidizing factors. This process is widely used for sludge treatment at wastewater treatment plants, while treatment of animal manure, agricultural residues and energy crops is also practiced mostly in central and northern Europe. This postgraduate thesis contains at first a detailed bibliographic survey of the anaerobic biological process, along with its application on municipal solid waste treatment. Following the theoretical data, five lab-scale sessions of experiments took place in order to estimate the biogas yield of mechanically-sorted organic fraction of municipal solid waste. Finally, using an excel-based computer program along with experimental values and values from the literature, a preliminary techno-economic study of a treatment plant was investigated in terms of technical and economic feasibility. Literature review of anaerobic digestion As stated in the introduction, anaerobic digestion is a biological process which entails the conversion of biodegradable organic matter -through a series of stages- to biogas, with the absence of oxygen. The decomposition of organic matter occurs in four stages: hydrolysis, acidogenesis, acetogenesis and methanogenesis. Anaerobic bacteria break down complex organic matter into monomers, which are then converted into intermediate byproducts to ultimately be converted to methane and carbon dioxide, the basic components of biogas. The major factors affecting anaerobic bacteria and therefore the stages of the process are temperature, pH, concentration of volatile fatty acids (VFA) and ammonia, nutrients and toxic substances. Suitable feedstock substrates for this procedure include animal manure, agricultural residues, energy crops, sewage sludge and the organic fraction of municipal solid waste. Finally, the two products of anaerobic digestion, biogas and digestate, can both be exploited in order to be profitable. Biogas can be used for energy production through CHP engines, and digestate can be processed and used as soil conditioner for agricultural purposes, depending on quality standards. Investigation of municipal solid waste (MSW) as feedstock MSW has been identified as a heterogeneous material of which the composition varies widely. The most common MSW treatment methods to date include landfill, incineration, composting and recycling. Anaerobic digestion of MSW deals with only one fraction of the waste, the organic fraction. The quality of this fraction is influenced not only by the sorting system but also by various methods used for its separation. The advantages of AD treatment include mostly energy and environmental benefits, while drawbacks include mostly cost issues and the fact that it’s a fraction treatment only, instead of a whole waste treatment. The decision to implement AD of MSW rather than alternative technologies depends on a number of factors which should be taken into account beforehand. Anaerobic digestion plants classification can be based on temperature of operation (“mesophilic” or “thermophilic”), total solids concentration in the digester (“wet” or “dry”) and one stage or multi-stage depending on the number of digesters used. The experimental process and sessions A major part of this postgraduate thesis includes five lab-scale experimental sessions in order to estimate the biogas yield of mechanically-sorted organic fraction of MSW. In order to achieve this, batch tests were conducted using the OxiTop® system for biogas pressure measurement. Digested sewage sludge was used as inoculum in the samples, which were fed with pre-digested sludge or organic fraction of MSW. Organic load ranged from 1 gVS/L to 10 gVS/L. Blank samples containing only digested sludge were used in every session. All samples were held in mesophilic conditions with the aid of a water-bath lab device. The first experimental session included pre-digested sewage sludge as feedstock at 2 gVS/L. During this session, the biogas methane percentage was also estimated with the help of a gas chromatograph apparatus. The second and third experimental sessions included both sludge-fed and organic fraction-fed samples with loadings of 2 gVS/L and 1 gVS/L respectively. Finally, the fourth and fifth experimental sessions included only organic fraction-fed samples at 1 gVS/L, 2 gVS/L, 5gVS/L and 10 gVS/L respectively. Experimental results and mathematical modeling Using the OxiTop® system measurements for each sample, biogas pressure graphs were created. In order to estimate the theoretical biogas yield, a mathematical model was necessary based on curve-fitting on the measurement graphs. The equations used in order to achieve this are the substrate-limited exponential equation and the Gompertz equation In order to determine the biogas yield of the feedstock, the ideal gas equation was used using the maximum biogas pressure value from a mathematical modeling. Biogas yield of samples fed with pre-digested sewage sludge ranged from 0,412 to 0,518 L/gVS, while biogas yield of samples fed with organic fraction of MSW ranged from 0,285 - 0,500 L/gVS. Preliminary AD plant design and investigation Finally, using the excel-based computer program “The Anaerobic Digestion Economic Assessment Tool version 2.0” by NNFCC, a preliminary techno-economic study of an AD plant was carried out. Gas yields of the different subtrates used and solid loadings of the digester were taken from the results of the experimental study. Other necessary data were taken from the literature. The first scenario examined the feasibility of an anaerobic digestion plant using MSW and sewage sludge produced from a population of 10.000 as substrates. In order to increase the plant’s efficiency, the second scenario included grass silage as an additional substrate, while keeping the same total solids concentration and retention time in the digester. Annual profit and loss calculations were held for both scenarios in order to investigate the plant’s feasibility. The second scenario showed profit in comparison with the first scenario, provided that the digestate was exploited along with the biogas. Summary and conclusions Anaerobic digestion is a municipal solid waste treatment method that produces energy instead of requiring energy like most common waste treatment methods. Therefore, a technoeconomic study is necessary to determine the most appropriate treatment method, depending on the parameters in each case. A critical point of the AD treatment efficiency is the quality of the organic fraction and consequently the quality of the digestate, in order to be used as a soil conditioner. The experimental part of this postgraduate thesis showed a good reproducibility of results on samples with the same organic load, and an (expected) increase of biogas production in samples with higher organic loads. Biogas yields ranged from 0,41 to 0,50 L/gVS for organic loads of 1 gVS/L and 2 gVS/L, and from 0,285 to 0,36 L/gVS for organic loads of 5 gVS/L and 10 gVS/L. In similar level ranged the biogas yield of pre-digested sewage sludge, 0,50 L/gVS. Comparison of the two equations used for curve fitting, showed that both gave similar results regarding theoretical gas yields. The main difference was in the concave of the gas production curve. In conclusion, the preliminary AD plant design scenarios showed that the addition of the grass silage substrate was essential for increased plant efficiency, in order to be profitable. The feasibility of the plant is directly influenced by the potential use of the digestate. Failure to exploit the plant’s digestate showed no annual profit in both scenarios. Η αναερόβια χώνευση είναι μια διεργασία που χρησιμοποιείται ευρέως για την επεξεργασία ιλύος σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων, καθώς και για την επεξεργασία ζωϊκών αποβλήτων, γεωργικών υπολειμμάτων και ενεργειακών καλλιεργειών κυρίως σε χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Στην παρούσα μεταπτυχιακή εργασία, έγινε αρχικά μια βιβλιογραφική αναζήτηση και συγκέντρωση πληροφοριών σχετικά με τη χρήση και τις προοπτικές της αναερόβιας χώνευσης ως μεθόδου επεξεργασίας των αστικών στερεών απορριμμάτων, που αφορούσε τις θεωρητικές, περιβαλλοντικές, τεχνικο-οικονομικές και τεχνολογικές πτυχές της. Συγκεντρώθηκαν πληροφορίες που αφορούν τα βιολογικά στάδια της αναερόβιας χώνευσης και τους παράγοντες που τα επηρεάζουν, όπως επίσης και το πώς αυτά λαμβάνονται υπόψη στις εγκαταστάσεις επεξεργασίας. Συγκεντρώθηκαν ακόμη πληροφορίες που αφορούν τα προτεινόμενα υποστρώματα για χρήση, τα οφέλη και τα μειονεκτήματα της διαδικασίας για την επεξεργασία των απορριμμάτων, καθώς και τις εμπορικές τεχνολογίες που έχουν αναπτυχθεί για την κατασκευή τέτοιων μονάδων. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκαν πέντε πειραματικοί κύκλοι αναερόβιας χώνευσης σε κλίμακα εργαστηρίου, με στόχο την εκτίμηση της έκλυσης βιοαερίου από μηχανικά διαχωρισμένο οργανικό κλάσμα απορριμμάτων. Η πειραματική μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε βασίστηκε στη χρήση του συστήματος OxiTop, το οποίο καθιστά δυνατή τη μέτρηση της πίεσης του βιοαερίου σε αεροστεγώς κλεισμένα μπουκάλια χώνευσης. Οι φορτίσεις των δειγμάτων που χρησιμοποιήθηκαν ήταν 1gVS/L, 2gVS/L, 5gVS/L και 10gVS/L. Τα αποτελέσματα των μετρήσεων που προέκυψαν χρησιμοποιήθηκαν για τον προσδιορισμό θεωρητικών καμπυλών μέσω της απλής εκθετικής εξίσωσης και της εξίσωσης Gompertz, οι οποίες περιγράφουν τη μεταβολή του όγκου του βιοαερίου σε κάθε δείγμα, και με βάση αυτές έγιναν οι υπολογισμοί της έκλυσης βιοαερίου. Τέλος, με τη βοήθεια υπολογιστικού προγράμματος και κάνοντας χρήση των πειραματικών αποτελεσμάτων και τιμών από τη βιβλιογραφία, έγινε μια μικρή τεχνικοοικονομική μελέτη μιας μονάδας αναερόβιας χώνευσης απορριμμάτων και ιλύος. Παράλληλα, εξετάστηκε η χρήση γρασιδιού σαν επιπλέον υπόστρωμα στην προσπάθεια αύξησης της απόδοσης της εγκατάστασης, και διερευνήθηκε η βιωσιμότητα και η αυτοδυναμία της. Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο--Μεταπτυχιακή Εργασία. Διεπιστημονικό-Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) "Επιστήμη και Τεχνολογία Υδατικών Πόρων" Ιωάννης Κ. Σανδάλης 154 σ.

Anaerobic digestion is a biological conversion process, where biomass is ultimately converted to biogas, in the absence of oxidizing factors. This process is widely used for sludge treatment at wastewater treatment plants, while treatment of animal manure, agricultural residues and energy crops is also practiced mostly in central and northern Europe. This postgraduate thesis contains at first a detailed bibliographic survey of the anaerobic biological process, along with its application on municipal solid waste treatment. Following the theoretical data, five lab-scale sessions of experiments took place in order to estimate the biogas yield of mechanically-sorted organic fraction of municipal solid waste. Finally, using an excel-based computer program along with experimental values and values from the literature, a preliminary techno-economic study of a treatment plant was investigated in terms of technical and economic feasibility. Literature review of anaerobic digestion As stated in the introduction, anaerobic digestion is a biological process which entails the conversion of biodegradable organic matter -through a series of stages- to biogas, with the absence of oxygen. The decomposition of organic matter occurs in four stages: hydrolysis, acidogenesis, acetogenesis and methanogenesis. Anaerobic bacteria break down complex organic matter into monomers, which are then converted into intermediate byproducts to ultimately be converted to methane and carbon dioxide, the basic components of biogas. The major factors affecting anaerobic bacteria and therefore the stages of the process are temperature, pH, concentration of volatile fatty acids (VFA) and ammonia, nutrients and toxic substances. Suitable feedstock substrates for this procedure include animal manure, agricultural residues, energy crops, sewage sludge and the organic fraction of municipal solid waste. Finally, the two products of anaerobic digestion, biogas and digestate, can both be exploited in order to be profitable. Biogas can be used for energy production through CHP engines, and digestate can be processed and used as soil conditioner for agricultural purposes, depending on quality standards. Investigation of municipal solid waste (MSW) as feedstock MSW has been identified as a heterogeneous material of which the composition varies widely. The most common MSW treatment methods to date include landfill, incineration, composting and recycling. Anaerobic digestion of MSW deals with only one fraction of the waste, the organic fraction. The quality of this fraction is influenced not only by the sorting system but also by various methods used for its separation. The advantages of AD treatment include mostly energy and environmental benefits, while drawbacks include mostly cost issues and the fact that it’s a fraction treatment only, instead of a whole waste treatment. The decision to implement AD of MSW rather than alternative technologies depends on a number of factors which should be taken into account beforehand. Anaerobic digestion plants classification can be based on temperature of operation (“mesophilic” or “thermophilic”), total solids concentration in the digester (“wet” or “dry”) and one stage or multi-stage depending on the number of digesters used. The experimental process and sessions A major part of this postgraduate thesis includes five lab-scale experimental sessions in order to estimate the biogas yield of mechanically-sorted organic fraction of MSW. In order to achieve this, batch tests were conducted using the OxiTop® system for biogas pressure measurement. Digested sewage sludge was used as inoculum in the samples, which were fed with pre-digested sludge or organic fraction of MSW. Organic load ranged from 1 gVS/L to 10 gVS/L. Blank samples containing only digested sludge were used in every session. All samples were held in mesophilic conditions with the aid of a water-bath lab device. The first experimental session included pre-digested sewage sludge as feedstock at 2 gVS/L. During this session, the biogas methane percentage was also estimated with the help of a gas chromatograph apparatus. The second and third experimental sessions included both sludge-fed and organic fraction-fed samples with loadings of 2 gVS/L and 1 gVS/L respectively. Finally, the fourth and fifth experimental sessions included only organic fraction-fed samples at 1 gVS/L, 2 gVS/L, 5gVS/L and 10 gVS/L respectively. Experimental results and mathematical modeling Using the OxiTop® system measurements for each sample, biogas pressure graphs were created. In order to estimate the theoretical biogas yield, a mathematical model was necessary based on curve-fitting on the measurement graphs. The equations used in order to achieve this are the substrate-limited exponential equation and the Gompertz equation In order to determine the biogas yield of the feedstock, the ideal gas equation was used using the maximum biogas pressure value from a mathematical modeling. Biogas yield of samples fed with pre-digested sewage sludge ranged from 0,412 to 0,518 L/gVS, while biogas yield of samples fed with organic fraction of MSW ranged from 0,285 - 0,500 L/gVS. Preliminary AD plant design and investigation Finally, using the excel-based computer program “The Anaerobic Digestion Economic Assessment Tool version 2.0” by NNFCC, a preliminary techno-economic study of an AD plant was carried out. Gas yields of the different subtrates used and solid loadings of the digester were taken from the results of the experimental study. Other necessary data were taken from the literature. The first scenario examined the feasibility of an anaerobic digestion plant using MSW and sewage sludge produced from a population of 10.000 as substrates. In order to increase the plant’s efficiency, the second scenario included grass silage as an additional substrate, while keeping the same total solids concentration and retention time in the digester. Annual profit and loss calculations were held for both scenarios in order to investigate the plant’s feasibility. The second scenario showed profit in comparison with the first scenario, provided that the digestate was exploited along with the biogas. Summary and conclusions Anaerobic digestion is a municipal solid waste treatment method that produces energy instead of requiring energy like most common waste treatment methods. Therefore, a technoeconomic study is necessary to determine the most appropriate treatment method, depending on the parameters in each case. A critical point of the AD treatment efficiency is the quality of the organic fraction and consequently the quality of the digestate, in order to be used as a soil conditioner. The experimental part of this postgraduate thesis showed a good reproducibility of results on samples with the same organic load, and an (expected) increase of biogas production in samples with higher organic loads. Biogas yields ranged from 0,41 to 0,50 L/gVS for organic loads of 1 gVS/L and 2 gVS/L, and from 0,285 to 0,36 L/gVS for organic loads of 5 gVS/L and 10 gVS/L. In similar level ranged the biogas yield of pre-digested sewage sludge, 0,50 L/gVS. Comparison of the two equations used for curve fitting, showed that both gave similar results regarding theoretical gas yields. The main difference was in the concave of the gas production curve. In conclusion, the preliminary AD plant design scenarios showed that the addition of the grass silage substrate was essential for increased plant efficiency, in order to be profitable. The feasibility of the plant is directly influenced by the potential use of the digestate. Failure to exploit the plant’s digestate showed no annual profit in both scenarios. Η αναερόβια χώνευση είναι μια διεργασία που χρησιμοποιείται ευρέως για την επεξεργασία ιλύος σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων, καθώς και για την επεξεργασία ζωϊκών αποβλήτων, γεωργικών υπολειμμάτων και ενεργειακών καλλιεργειών κυρίως σε χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Στην παρούσα μεταπτυχιακή εργασία, έγινε αρχικά μια βιβλιογραφική αναζήτηση και συγκέντρωση πληροφοριών σχετικά με τη χρήση και τις προοπτικές της αναερόβιας χώνευσης ως μεθόδου επεξεργασίας των αστικών στερεών απορριμμάτων, που αφορούσε τις θεωρητικές, περιβαλλοντικές, τεχνικο-οικονομικές και τεχνολογικές πτυχές της. Συγκεντρώθηκαν πληροφορίες που αφορούν τα βιολογικά στάδια της αναερόβιας χώνευσης και τους παράγοντες που τα επηρεάζουν, όπως επίσης και το πώς αυτά λαμβάνονται υπόψη στις εγκαταστάσεις επεξεργασίας. Συγκεντρώθηκαν ακόμη πληροφορίες που αφορούν τα προτεινόμενα υποστρώματα για χρήση, τα οφέλη και τα μειονεκτήματα της διαδικασίας για την επεξεργασία των απορριμμάτων, καθώς και τις εμπορικές τεχνολογίες που έχουν αναπτυχθεί για την κατασκευή τέτοιων μονάδων. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκαν πέντε πειραματικοί κύκλοι αναερόβιας χώνευσης σε κλίμακα εργαστηρίου, με στόχο την εκτίμηση της έκλυσης βιοαερίου από μηχανικά διαχωρισμένο οργανικό κλάσμα απορριμμάτων. Η πειραματική μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε βασίστηκε στη χρήση του συστήματος OxiTop, το οποίο καθιστά δυνατή τη μέτρηση της πίεσης του βιοαερίου σε αεροστεγώς κλεισμένα μπουκάλια χώνευσης. Οι φορτίσεις των δειγμάτων που χρησιμοποιήθηκαν ήταν 1gVS/L, 2gVS/L, 5gVS/L και 10gVS/L. Τα αποτελέσματα των μετρήσεων που προέκυψαν χρησιμοποιήθηκαν για τον προσδιορισμό θεωρητικών καμπυλών μέσω της απλής εκθετικής εξίσωσης και της εξίσωσης Gompertz, οι οποίες περιγράφουν τη μεταβολή του όγκου του βιοαερίου σε κάθε δείγμα, και με βάση αυτές έγιναν οι υπολογισμοί της έκλυσης βιοαερίου. Τέλος, με τη βοήθεια υπολογιστικού προγράμματος και κάνοντας χρήση των πειραματικών αποτελεσμάτων και τιμών από τη βιβλιογραφία, έγινε μια μικρή τεχνικοοικονομική μελέτη μιας μονάδας αναερόβιας χώνευσης απορριμμάτων και ιλύος. Παράλληλα, εξετάστηκε η χρήση γρασιδιού σαν επιπλέον υπόστρωμα στην προσπάθεια αύξησης της απόδοσης της εγκατάστασης, και διερευνήθηκε η βιωσιμότητα και η αυτοδυναμία της. Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο--Μεταπτυχιακή Εργασία. Διεπιστημονικό-Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) "Επιστήμη και Τεχνολογία Υδατικών Πόρων" Ιωάννης Κ. Σανδάλης 154 σ.

Η πρόσφατη ειδησεογραφία βρίθει περιπτώσεων όπου μείζονες δασικές πυρκαγιές έπληξαν τουριστικούς προορισμούς προκαλώντας εκτεταμένες καταστροφές, γεγονός που βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τη χωροθέτηση και επέκταση των τουριστικών υποδομών σε γειτνίαση με φυσικά οικοσυστήματα. Προσθέτοντας στην εξίσωση την αύξηση της έντασης και της συχνότητας των δασικών πυρκαγιών υπό την επίδραση της αλλαγής στο κλίμα και την υγειονομική κρίση του Covid-19, είναι εμφανές πως ο τουρισμός βρίσκεται ολοένα και συχνότερα σε καθεστώς κινδύνου από καταστροφές και κρίσεις διαφόρων ειδών. Η παρούσα εργασία επιχειρεί τη σύνδεση μεταξύ δασικών πυρκαγιών (ως καταστροφές κοινωνικό-φυσικής προέλευσης) και τουρισμού, μέσω μιας «ασυνήθιστης» προσέγγισης: της χρήσης δεδομένων υπηρεσιών βραχυχρόνιας μίσθωσης ακινήτων. Το θεωρητικό μέρος ξεκινά με τα βασικά χαρακτηριστικά και μεγέθη του τουριστικού συστήματος και παραθέτει την αλληλένδετη σχέση φυσικού περιβάλλοντος - τουρισμού. Αναλύει βασικές έννοιες περί φυσικών καταστροφών και το πως επιδεινώνονται με την μεταβολή στο παγκόσμιο κλίμα, διερευνώντας παράλληλα διάφορες πτυχές της συσχέτισής τους με τον τουρισμό, όπως ο ρόλος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και η αντίληψη των φυσικών κινδύνων από τους ταξιδιώτες. Εν συνεχεία επικεντρώνεται στις δασικές πυρκαγιές και την αμφίδρομη αλληλεπίδρασή τους με το φαινόμενο του τουρισμού, ενώ ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην πανδημία και τον μετασχηματισμό που επέφερε στο τουριστικό σύστημα. Συνεχίζει παραθέτοντας βασικά στοιχεία των υπηρεσιών βραχυχρόνιας μίσθωσης ακινήτων, που παρά την ευρύτατη εξάπλωσή τους εμπίπτουν στην κατηγορία του «άτυπου» τουρισμού, εξειδικεύοντας την συζήτηση στην πιο διαδομένη εξ αυτών, την Αirbnb, ενώ εξετάζει τη συμμετοχή τους στη διαχείριση των φυσικών καταστροφών. Στο ερευνητικό μέρος, μέσω δύο μελετών περίπτωσης σε διαφορετικές ηπείρους επιχειρείται η ποσοτική εκτίμηση των επιπτώσεων σημαντικών δασικών πυρκαγιών στον τουρισμό, όπως αποτυπώνεται σε παραμέτρους κρατήσεων της «άτυπης» τουριστικής βιομηχανίας. Χρησιμοποιώντας ως πηγή την AirDNA - ιδιωτικό πάροχο δεδομένων και στατιστικών αναλύσεων της βιομηχανίας των βραχυχρόνιων μισθώσεων - διερευνάται η εξέλιξη των τουριστικών κρατήσεων στις πληγείσες περιοχές, η σύγκρισή τους με περιοχές παρόμοιων χαρακτηριστικών που δεν επλήγησαν από τις πυρκαγιές (περιοχές ελέγχου), ακολουθούμενες από την κριτική εξέταση των εξαγόμενων της στατιστικής επεξεργασίας. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η εξέλιξη της τουριστικής ζήτησης επηρεάστηκε από πλήθος παραγόντων, μεταξύ αυτών και των δασικών πυρκαγιών, που σε συνδυασμό με τις εκάστοτε τοπικές ιδιαιτερότητες διαμορφώνουν το ξεχωριστό τουριστικό προφίλ κάθε περιοχής. Αναδείχτηκε δε, η πολυεπίπεδη διάρθρωση του τουριστικού συστήματος και η διαρκής αλληλεξάρτησή του με πλήθος τάσεων και παραγόντων, που εν τέλει αποτελούν πρόκληση για τη διατήρηση της βιωσιμότητάς του. Επιπρόσθετα, αποδείχτηκε η ανθεκτικότητα του τουρισμού σε καταστροφές και κρίσεις καθώς και η αξιοπιστία της χρήσης των στοιχείων των πλατφορμών βραχυχρόνιας μίσθωσης ακινήτων για ερευνητικούς σκοπούς. Incidents of major forest fires severely impacting tourist destinations, make headlines nowadays more frequently than ever before, reinforced by the continuing location and expansion of tourist infrastructure in proximity to natural ecosystems. Adding to the equation the increase in forest fire frequency and intensity under the influence of global climate change, as well as the impact of the Covid-19 health crisis, it becomes evident that tourism is frequently found under threat from natural disasters and crises of various kinds. The present thesis attempts to establish a connection between forest fires (as disasters of socio – natural origin) and tourism, through a rather unusual and novel approach: the use of short-term property rental service data. The theoretical part starts by describing the basic characteristics and dimensions of the tourism system, while setting out the interconnected nature of the tourism – natural environment nexus. Key concepts of natural disasters and the way in which they are intensified by the changing global climate are being analyzed, while exploring several aspects of their relation to tourism, such as the role of the mass media and travelers’ perceptions of natural hazards. It then focuses on forest fires and their two-way interaction with the tourism phenomenon, while distinctive reference is given to the pandemic and the transformation it has brought about in the tourism system. It goes on to present key elements of short-term rental service companies, which, despite their widespread use, fall into the category of “informal” tourism and examines their involvement in natural disaster management. Focus is set on Airbnb, proclaimed as the most popular platform of its kind, at a global scale. In the research part, two case studies of major forest fires in different continents are examined, through which it is attempted to quantify their effects on the tourism system, as illustrated by the values of specific booking parameters of the “informal” tourism industry. Using AirDNA - a private provider of data and analytics of the short-term rental industry - as a source of data, the study explores the trends of tourism bookings in the affected areas, compares them to areas of similar characteristics that were not affected by the fires (control areas) and critically examines the outputs of the statistical processing. The results indicated that forest fires are but one of many factors that influence the development of tourism demand and that the interaction between all relevant parameters with site specific characteristics, is what forms each regions distinctive tourism profile. The multi-level structure of the tourism system and its constant interdependence with several trends and factors, which pose a challenge to its sustainability, have been highlighted. Most importantly, tourism’s resilience to disasters and crises has been clearly demonstrated, along with the validity of short-term rental industry data for research purpose use.

Η πρόσφατη ειδησεογραφία βρίθει περιπτώσεων όπου μείζονες δασικές πυρκαγιές έπληξαν τουριστικούς προορισμούς προκαλώντας εκτεταμένες καταστροφές, γεγονός που βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τη χωροθέτηση και επέκταση των τουριστικών υποδομών σε γειτνίαση με φυσικά οικοσυστήματα. Προσθέτοντας στην εξίσωση την αύξηση της έντασης και της συχνότητας των δασικών πυρκαγιών υπό την επίδραση της αλλαγής στο κλίμα και την υγειονομική κρίση του Covid-19, είναι εμφανές πως ο τουρισμός βρίσκεται ολοένα και συχνότερα σε καθεστώς κινδύνου από καταστροφές και κρίσεις διαφόρων ειδών. Η παρούσα εργασία επιχειρεί τη σύνδεση μεταξύ δασικών πυρκαγιών (ως καταστροφές κοινωνικό-φυσικής προέλευσης) και τουρισμού, μέσω μιας «ασυνήθιστης» προσέγγισης: της χρήσης δεδομένων υπηρεσιών βραχυχρόνιας μίσθωσης ακινήτων. Το θεωρητικό μέρος ξεκινά με τα βασικά χαρακτηριστικά και μεγέθη του τουριστικού συστήματος και παραθέτει την αλληλένδετη σχέση φυσικού περιβάλλοντος - τουρισμού. Αναλύει βασικές έννοιες περί φυσικών καταστροφών και το πως επιδεινώνονται με την μεταβολή στο παγκόσμιο κλίμα, διερευνώντας παράλληλα διάφορες πτυχές της συσχέτισής τους με τον τουρισμό, όπως ο ρόλος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και η αντίληψη των φυσικών κινδύνων από τους ταξιδιώτες. Εν συνεχεία επικεντρώνεται στις δασικές πυρκαγιές και την αμφίδρομη αλληλεπίδρασή τους με το φαινόμενο του τουρισμού, ενώ ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην πανδημία και τον μετασχηματισμό που επέφερε στο τουριστικό σύστημα. Συνεχίζει παραθέτοντας βασικά στοιχεία των υπηρεσιών βραχυχρόνιας μίσθωσης ακινήτων, που παρά την ευρύτατη εξάπλωσή τους εμπίπτουν στην κατηγορία του «άτυπου» τουρισμού, εξειδικεύοντας την συζήτηση στην πιο διαδομένη εξ αυτών, την Αirbnb, ενώ εξετάζει τη συμμετοχή τους στη διαχείριση των φυσικών καταστροφών. Στο ερευνητικό μέρος, μέσω δύο μελετών περίπτωσης σε διαφορετικές ηπείρους επιχειρείται η ποσοτική εκτίμηση των επιπτώσεων σημαντικών δασικών πυρκαγιών στον τουρισμό, όπως αποτυπώνεται σε παραμέτρους κρατήσεων της «άτυπης» τουριστικής βιομηχανίας. Χρησιμοποιώντας ως πηγή την AirDNA - ιδιωτικό πάροχο δεδομένων και στατιστικών αναλύσεων της βιομηχανίας των βραχυχρόνιων μισθώσεων - διερευνάται η εξέλιξη των τουριστικών κρατήσεων στις πληγείσες περιοχές, η σύγκρισή τους με περιοχές παρόμοιων χαρακτηριστικών που δεν επλήγησαν από τις πυρκαγιές (περιοχές ελέγχου), ακολουθούμενες από την κριτική εξέταση των εξαγόμενων της στατιστικής επεξεργασίας. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η εξέλιξη της τουριστικής ζήτησης επηρεάστηκε από πλήθος παραγόντων, μεταξύ αυτών και των δασικών πυρκαγιών, που σε συνδυασμό με τις εκάστοτε τοπικές ιδιαιτερότητες διαμορφώνουν το ξεχωριστό τουριστικό προφίλ κάθε περιοχής. Αναδείχτηκε δε, η πολυεπίπεδη διάρθρωση του τουριστικού συστήματος και η διαρκής αλληλεξάρτησή του με πλήθος τάσεων και παραγόντων, που εν τέλει αποτελούν πρόκληση για τη διατήρηση της βιωσιμότητάς του. Επιπρόσθετα, αποδείχτηκε η ανθεκτικότητα του τουρισμού σε καταστροφές και κρίσεις καθώς και η αξιοπιστία της χρήσης των στοιχείων των πλατφορμών βραχυχρόνιας μίσθωσης ακινήτων για ερευνητικούς σκοπούς. Incidents of major forest fires severely impacting tourist destinations, make headlines nowadays more frequently than ever before, reinforced by the continuing location and expansion of tourist infrastructure in proximity to natural ecosystems. Adding to the equation the increase in forest fire frequency and intensity under the influence of global climate change, as well as the impact of the Covid-19 health crisis, it becomes evident that tourism is frequently found under threat from natural disasters and crises of various kinds. The present thesis attempts to establish a connection between forest fires (as disasters of socio – natural origin) and tourism, through a rather unusual and novel approach: the use of short-term property rental service data. The theoretical part starts by describing the basic characteristics and dimensions of the tourism system, while setting out the interconnected nature of the tourism – natural environment nexus. Key concepts of natural disasters and the way in which they are intensified by the changing global climate are being analyzed, while exploring several aspects of their relation to tourism, such as the role of the mass media and travelers’ perceptions of natural hazards. It then focuses on forest fires and their two-way interaction with the tourism phenomenon, while distinctive reference is given to the pandemic and the transformation it has brought about in the tourism system. It goes on to present key elements of short-term rental service companies, which, despite their widespread use, fall into the category of “informal” tourism and examines their involvement in natural disaster management. Focus is set on Airbnb, proclaimed as the most popular platform of its kind, at a global scale. In the research part, two case studies of major forest fires in different continents are examined, through which it is attempted to quantify their effects on the tourism system, as illustrated by the values of specific booking parameters of the “informal” tourism industry. Using AirDNA - a private provider of data and analytics of the short-term rental industry - as a source of data, the study explores the trends of tourism bookings in the affected areas, compares them to areas of similar characteristics that were not affected by the fires (control areas) and critically examines the outputs of the statistical processing. The results indicated that forest fires are but one of many factors that influence the development of tourism demand and that the interaction between all relevant parameters with site specific characteristics, is what forms each regions distinctive tourism profile. The multi-level structure of the tourism system and its constant interdependence with several trends and factors, which pose a challenge to its sustainability, have been highlighted. Most importantly, tourism’s resilience to disasters and crises has been clearly demonstrated, along with the validity of short-term rental industry data for research purpose use.

Η παρούσα διπλωματική εργασία παρουσίαζει το New Green Deal, καθώς κι την ενεργειακή μετάβαση των λιμανιών σε μία νέα εποχή με απώτερο σκοπό τον εκσυγχρονισμό των λιμένων αλλά και την ενεργειακή απεξάρτηση τους από παραδοσιακές πηγές καυσίμων, οι οποίες ρυπαίνουν το περιβάλλον και προκαλούν οικολογικές καταστροφές σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Το New Green Deal βάζει στόχο την μείωση των ρύπων, την αλλαγή καυσίμων σε όλες των ειδών τις μεταφορές. (Λιμενικές, Αέρος και Στεριάς), αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω των στρατηγικών της για την βιοποικιλότητα και το περιβάλλον, αναγκάζει όλα τα μέρη του συστήματος να εναρμονιστούν και να συνεργαστούν. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο λιμένας του Ρότερνταμ, του Αμστερνταμ και της Αμβέρσας. Ως προς την μελέτη περίπτωσης του λιμανιού της Ραφήνας, η έρευνα έχει πραγματοποιηθεί μέσω ερωτηματολογίου που μας παραχώρησε το Εργαστήριο Ολοκληρωμένης Λιμενικής Διαχείρισης, στο οποίο προσμετρούνται όλοι οι παράγοντες για την αναβάθμιση αυτού σε σχέση με τις Λιμενικές υπηρεσίες του, τους εργαζόμενους του, αλλά και την περιβαλλοντική διαχείριση των θαλασσίων και ξηρών περιοχών του λιμένα. This master thesis presents the New Green Deal, as well as the energy transition of the ports to a new era with the ultimate goal of modernizing the ports and their energy independence from traditional fuel sources, which pollute the environment and cause ecological disasters in the long term horizon. The New Green Deal aims to reduce pollution, change fuels in all types of transport. (Ports, Air and Land), since the European Union, through its strategies for biodiversity and the environment, forces all parts of the system to harmonize and cooperate. Typical examples are the port of Rotterdam, Amsterdam, and Antwerp. Regarding the case study of the port of Rafina, the research has been carried out through a questionnaire provided to us by the Laboratory of Integrated Port Management, in which all the factors for upgrading it in relation to its port services, its employees, but also the environmental management of the sea and dry areas of the port.

Η παρούσα διπλωματική εργασία παρουσίαζει το New Green Deal, καθώς κι την ενεργειακή μετάβαση των λιμανιών σε μία νέα εποχή με απώτερο σκοπό τον εκσυγχρονισμό των λιμένων αλλά και την ενεργειακή απεξάρτηση τους από παραδοσιακές πηγές καυσίμων, οι οποίες ρυπαίνουν το περιβάλλον και προκαλούν οικολογικές καταστροφές σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Το New Green Deal βάζει στόχο την μείωση των ρύπων, την αλλαγή καυσίμων σε όλες των ειδών τις μεταφορές. (Λιμενικές, Αέρος και Στεριάς), αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω των στρατηγικών της για την βιοποικιλότητα και το περιβάλλον, αναγκάζει όλα τα μέρη του συστήματος να εναρμονιστούν και να συνεργαστούν. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο λιμένας του Ρότερνταμ, του Αμστερνταμ και της Αμβέρσας. Ως προς την μελέτη περίπτωσης του λιμανιού της Ραφήνας, η έρευνα έχει πραγματοποιηθεί μέσω ερωτηματολογίου που μας παραχώρησε το Εργαστήριο Ολοκληρωμένης Λιμενικής Διαχείρισης, στο οποίο προσμετρούνται όλοι οι παράγοντες για την αναβάθμιση αυτού σε σχέση με τις Λιμενικές υπηρεσίες του, τους εργαζόμενους του, αλλά και την περιβαλλοντική διαχείριση των θαλασσίων και ξηρών περιοχών του λιμένα. This master thesis presents the New Green Deal, as well as the energy transition of the ports to a new era with the ultimate goal of modernizing the ports and their energy independence from traditional fuel sources, which pollute the environment and cause ecological disasters in the long term horizon. The New Green Deal aims to reduce pollution, change fuels in all types of transport. (Ports, Air and Land), since the European Union, through its strategies for biodiversity and the environment, forces all parts of the system to harmonize and cooperate. Typical examples are the port of Rotterdam, Amsterdam, and Antwerp. Regarding the case study of the port of Rafina, the research has been carried out through a questionnaire provided to us by the Laboratory of Integrated Port Management, in which all the factors for upgrading it in relation to its port services, its employees, but also the environmental management of the sea and dry areas of the port.