• Energy Research
• 2021-2025close
• 12. Responsible consumption close
• 9. Industry and infrastructure close
• Greek close

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 έγινε για πρώτη φορά η σημαντική παρατήρηση ότι ο πληθυσμός των ακτών είχε αυξηθεί περισσότερο από κάθε άλλη ζώνη. Στο τέλος του 20ού αιώνα, περίπου τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού ζούσαν σε ακτίνα 100 km από την ακτογραμμή, με διαρκώς αυξανόμενη τάση μετακίνησης με σκοπό τη μόνιμη κατοικία και εργασία. Ταυτόχρονα, ξεκίνησε ο διάλογος για την κλιματική αλλαγή με τα πιθανά αποτελέσματά της, ο οποίος διαρκεί μέχρι σήμερα χωρίς ακόμα να έχουν ενσωματωθεί πολιτικές στα συστήματα λήψης αποφάσεων. Για να αντιμετωπιστούν αυτές οι συνδυασμένες φυσικές και κοινωνικές αλλαγές η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών (1992) επέλεξε να επιδιώξει τη βιώσιμη ανάπτυξη των ακτών με την εφαρμογή συστημάτων ολοκληρωμένης διαχείρισης. Πέρα από την ασάφεια του όρου «ολοκληρωμένη διαχείριση», για την οποία έχουν γίνει πολλές προτάσεις από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, η ανάληψη της παράκτιας διαχείρισης στην επιδίωξη της βιώσιμης ανάπτυξης έχει ορθά εκληφθεί ως ένα δεσμευτικό καθήκον. Η από κοινού επιδίωξη της ακεραιότητας των παράκτιων οικοσυστημάτων, της οικονομικής αποδοτικότητας και της κοινωνικής ισότητας, που συνθέτουν τη βιώσιμη ανάπτυξη, είναι μονόδρομος για τη διατήρηση στο μέγιστο των ευεργεσιών που προσφέρει η παράκτια ζώνη, με όλες τις δυσκολίες που εμπεριέχονται στο εγχείρημα λόγω του περίπλοκου ιστού των τοπικών οικοσυστημάτων που συνδέουν τη γη, τη θάλασσα και την κοντινή ατμόσφαιρα, της αυξανόμενης ανθρώπινης πίεσης και της διευρυνόμενης χρήσης των φυσικών και άλλων πόρων. Η διαχείριση παράκτιας ζώνης είναι μια πολύπλοκη διαδικασία με έντονες αντιθέσεις και συγκρούσεις συμφερόντων μεταξύ των εμπλεκόμενων φυσικών προσώπων και φορέων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που έχουν οικονομικά συμφέροντα στην παράκτια ζώνη. Στο παρόν σύγγραμμα μελετώνται τα επιμέρους οικοσυστήματα της παράκτιας ζώνης και δίνονται οι αρχές και οι προϋποθέσεις για την εκπόνηση διαχειριστικών σχεδίων για κάθε περίπτωση. Στο τέλος του βιβλίου δίνονται επίσης επικουρικά κεφάλαια με τις βασικές αρχές παράκτιας μηχανικής, καθώς και τις σύγχρονες προκλήσεις της διαχείρισης. In the early 1990s, an important observation was made for the first time that the coastal population had increased more than in any other zone. At the end of the 20th century, about two-thirds of the world's population lived within 100 km of the coastline, with an ever-increasing trend of movement for permanent residence and work. At the same time, the debate on climate change and its possible effects was launched and continues to this day without policies being incorporated into decision-making systems. To address these combined physical and social changes, the United Nations Conference (1992) chose to pursue sustainable coastal development through the implementation of integrated management systems. Beyond the ambiguity of the term 'integrated management', for which many proposals have been made since the early 1990s, the inclusion of coastal management in the pursuit of sustainable development has rightly been perceived as a binding task. The joint pursuit of the integrity of coastal ecosystems, economic efficiency and social equity, which make up sustainable development, is a one-way street for maximising the benefits offered by the coastal zone, with all the difficulties inherent in the task due to the complex web of local ecosystems linking land, sea and the immediate atmosphere, increasing human pressure and the expanding use of natural and other resources. Coastal zone management is a complex process with strong contrasts and conflicts of interest between the individuals and actors involved, including those with economic interests in the coastal zone. This book studies the individual ecosystems of the coastal zone and provides the principles and conditions for the preparation of management plans for each case. At the end of the book, there are also supplementary chapters on the basic principles of coastal engineering as well as on contemporary management challenges.

Η παρούσα μελέτη διενεργήθηκε με σκοπό την ανάδειξη των αποτελεσματικότερων ως προς την κατανάλωση ενέργειας και νερού ποικιλιών ροδάκινου στην περιοχή της Βέροιας, στην Περιφερειακή Ενότητα Ημαθίας της Κεντρικής Μακεδονίας. Οι ποικιλίες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες με βάση την περίοδο συγκομιδής τους, σε πρώιμες και όψιμες και μελετήθηκαν κατά τη διάρκεια ενός καλλιεργητικού έτους. Οι οπωρώνες επιλέχθηκαν με αναλογική στρωματοποιημένη τυχαία δειγματοληψία και τα δεδομένα συλλέχθηκαν από τα πληροφοριακά δελτία των παραγωγών μέσω του Αγροτικού Συνεταιρισμού Νέος Αλιάκμων που παρακολουθεί τα αγροτεμάχια, στα οποία εφαρμόζεται ένα ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης. Συνολικά 21 αγροτεμάχια (10 πρώιμα, 11 όψιμα) συμμετείχαν στην έρευνα. Για την ενεργειακή ανάλυση ελήφθησαν υπόψη όλοι οι συντελεστές παραγωγής, καθώς και το τελικό προϊόν, μεταφρασμένα σε μονάδες ενέργειας, ενώ στη συνέχεια έγινε αποτίμηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και της κατανάλωσης νερού. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ενώ οι πρώιμες ποικιλίες είχαν γενικά χαμηλότερες εισροές ενέργειας, οι δείκτες της παραγωγικότητας της ενέργειας και της αποτελεσματικότητας χρήσης ενέργειας ήταν υψηλότεροι για τις όψιμες ποικιλίες. Η σημαντικότερη εισροή ενέργειας και στις δύο ομάδες ήταν τα καύσιμα και ακολουθούσαν η άρδευση, τα λιπάσματα και η χρήση μηχανημάτων. Ακόμη οι όψιμες ποικιλίες είχαν καλύτερη απόδοση και στους δείκτες του ανθρακικού και του υδατικού αποτυπώματος. Τα συμπεράσματα που εξήχθησαν σχετικά με τους παραπάνω δείκτες ανάγουν τις όψιμες ποικιλίες ως καταλληλότερες για καλλιέργεια στην εν λόγω περιοχή, καθώς φαίνεται πως αξιοποιούν αποτελεσματικότερα την ενέργεια που δαπανάται κατά την παραγωγή τους, έχουν χαμηλότερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και καταναλώνουν μικρότερη ποσότητα νερού ανά μονάδα τελικού προϊόντος. Τέλος, είναι χρήσιμο να ειπωθεί πως σε πιθανά μελλοντικά κλιματικά σενάρια που δείχνουν πως στην περιοχή της Μεσογείου θα επικρατούν μακρές περίοδοι ξηρασίας και υψηλών θερμοκρασιών κατά το θέρος με ακραίες βροχοπτώσεις, ποικιλίες με αντίστοιχη προσαρμοστικότητα θα είναι η κατάλληλη επιλογή για τον περιορισμό του ανθρακικού και υδατικού αποτυπώματος που προέρχεται από τη γεωργία. The current thesis was conducted in order to highlight the most efficient peach varieties in terms of energy and water consumption in the area of Veria, municipality of the regional unit Imathia of Central Macedonia. The varieties were divided into two groups based on their harvest season, early and late and were studied during a growing year. The orchards, which were under integrated management system, were selected by proportional stratified random sampling. The data were collected by getting in contact with the producers who belong to the Agricultural Cooperative Neos Aliakmon. A total of 21 orchards (10 with early and 11 with late varieties) participated in the survey. For the energy analysis, all the production coefficients were taken into account, as well as the fruit production, converted to energy units and then the greenhouse gas emissions and water consumption were estimated. The results showed that despite the fact that early varieties generally had lower energy inputs, the energy productivity and energy efficiency ratios were higher for late varieties. Fuels had the highest energy input for both groups followed by irrigation, fertilizers and machinery. Late varieties also performed better in both carbon and water footprint indices. It seems that late varieties are more suitable for cultivation in the specific area, as they use more efficiently the energy expended during their production, have lower greenhouse gas emissions and consume less water per unit of fruit production. Finally, it is useful to note that in possible future climate scenarios with long periods of drought, high temperatures and extreme rainfall at the Mediterranean region, varieties with similar adaptability will be more suitable to limit the carbon and water footprint.

Η βιωσιμότητα του αγροδιατροφικού συστήματος είναι μια από τις προκλήσεις αυτού του αιώνα, καθώς επηρεάζει τις βασικές ανάγκες για οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη. Οι περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές προκλήσεις απαιτούν αλλαγές στα συστήματα παραγωγής. Η μετάβαση προς τη βιοοικονομία μπορεί να είναι απάντηση σε αυτά τα ζητήματα, ειδικά στη γεωργία και κτηνοτροφία. Στην παρούσα διδακτορική διατριβή γίνεται προσπάθεια διερεύνησης των αναγκών κατάρτισης των γεωργών της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας σχετικά με την υιοθέτηση και χρήση πρακτικών βιοοικονομίας στις γεωργοκτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις. Επιπλέον, επιδιώκεται ο προσδιορισμός του ενδιαφέροντος των γεωργών για την υιοθέτηση καινοτομιών. Επίσης, μέσα από την έρευνα επιδιώκεται ο σχεδιασμός πιθανών προγραμμάτων κατάρτισης, ανιχνεύοντας πρώτα τις στάσεις και τις απόψεις των γεωργών. Για τους σκοπούς της έρευνας συγκεντρώθηκαν πρωτογενή δεδομένα από τους γεωργούς της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας με τη χρήση δομημένου ερωτηματολογίου, το οποίο εφαρμόστηκε αρχικά πιλοτικά και στη συνέχεια η τυχαία δειγματοληψία οδήγησε σε 331 έγκυρα ερωτηματολόγια. Το μεθοδολογικό πλαίσιο της ανάλυσης περιλαμβάνει περιγραφική στατιστική ανάλυση, για τον εντοπισμό των στάσεων των γεωργών απέναντι στη βιοοικονομία, στην υιοθέτηση των πρακτικών της, στην κατάρτιση, στις καινοτομίες καθώς και τα προσωπικά χαρακτηριστικά τους. Ακολούθησε, η Διβηματική Ανάλυση σε Συστάδες προκειμένου να γίνει ομαδοποίηση του πληθυσμού σε ομάδες γεωργών με κοινά χαρακτηριστικά, όσο αφορά την εφαρμογή πρακτικών βιοοικονομίας, τις ανάγκες κατάρτισης σχετικά με τη βιοοικονομία, το είδος, το φορέα υλοποίησης, τη διάρκεια του προγράμματος κατάρτισης και την προθυμία πληρωμής. Έπειτα, η Κατηγορική Ανάλυση σε Κύριες Συνιστώσες εφαρμόστηκε για τη διερεύνηση των στάσεων και των απόψεων των γεωργών σχετικά με τα οφέλη υιοθέτησης πρακτικών βιοοικονομίας, τα εμπόδια υιοθέτησης πρακτικών βιοοικονομίας, τις ενέργειες προώθησης της βιοοικονομίας στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, τα κίνητρα συμμετοχής σε πρόγραμμα κατάρτισης σχετικό με τη βιοοικονομία και τα κίνητρα υιοθέτησης καινοτομίας. Στη συνέχεια, με την Κατηγορική Παλινδρόμηση ερευνώνται τα χαρακτηριστικά των διαστάσεων που προέκυψαν από την Κατηγορική Ανάλυση σε Κύριες Συνιστώσες αναφορικά με τα δημογραφικά, κοινωνικά και οικονομικά χαρακτηριστικά των ερωτηθέντων, καθώς και χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς τους. Τέλος, εφαρμόζεται η ανάλυση Pareto και γίνεται έλεγχος των ερευνητικών υποθέσεων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα αποτελέσματα της έρευνας παρουσιάζει η αυξημένη ανάγκη και επιθυμία των γεωργών για ανάπτυξη προγραμμάτων κατάρτισης σε θέματα που σχετίζονται με τη βιοοικονομία, τις καινοτομίες στον κλάδο της βιοοικονομίας και την εφαρμογή πρακτικών βιοοικονομίας στις εκμεταλλεύσεις τους. Η Διβηματική Ανάλυση σε Συστάδες αναδεικνύει πέντε ομάδες γεωργών, κάθε μια από τις οποίες έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά, ανάγκες κατάρτισης και προτιμώμενο πρόγραμμα κατάρτισης. Μάλιστα, αποκαλύφθηκε, πως μια ομάδα νέων γυναικών γεωργών ηγούνται της διαδικασίας διάχυσης της καινοτομίας στην υιοθέτηση πρακτικών βιοοικονομίας. Η Κατηγορική Ανάλυση σε Κύριες Συνιστώσες έδωσε 2 διαστάσεις σε κάθε μία από τις 5 μεταβλητές που εφαρμόστηκε. Από τις 10 συνολικά διαστάσεις που προέκυψαν, οι 6 είχαν ικανοποιητικό βαθμό αξιοπιστίας. Η Κατηγορική Παλινδρόμηση εφαρμόστηκε σε αυτές τις 6 διαστάσεις οδηγώντας σε πιθανές δράσεις στις διαφορετικές ομάδες γεωργών. Η ανάλυση Pareto ως ένα εργαλείο λήψης αποφάσεων εντόπισε τα σημεία στα οποία πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα αναφορικά με τις θεματικές ενότητες και τα μέσα παρακολούθησης των προγραμμάτων κατάρτισης, τα εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν ώστε να αυξηθούν οι γεωργοί που θα υιοθετήσουν πρακτικές βιοοικονομίας και τις ενέργειες για την προώθηση της βιοοικονομίας στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας. Η διατριβή ολοκληρώνεται με την καταγραφή των συμπερασμάτων που αναδύονται από τα αποτελέσματα της έρευνας και των προτάσεων προς τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής ενώ παρουσιάζονται οι κύριοι περιορισμοί της έρευνας και ορισμένες προτάσεις για περαιτέρω έρευνα. The sustainability of the agri-food system is one of the challenges of this century because it affects the basic needs for economic and social development. Environmental, economic and social challenges require changes in the production systems. The transition to a bioeconomy may be an answer to these issues, especially in agriculture. In this doctoral thesis, an attempt is made to investigate the training needs of the Region of Western Macedonia farmers regarding the adoption and use of bioeconomy practices in their agricultural holdings (plant and animal based). In addition, the determination of farmers' interest in adopting innovations is sought. The research also attempts to design possible training programs by first detecting the attitudes and opinions of farmers. For the purposes of the research, primary data were collected from the farmers of the Western Macedonia Region using a structured questionnaire, which was initially implemented as a pilot and then random sampling resulted in 331 valid questionnaires. The methodological framework of the analysis includes descriptive statistical analysis, to identify farmers' attitudes towards the bioeconomy, the adoption of its practices, training, innovations as well as their personal characteristics. This was followed by the Two-Step Cluster Analysis in order to group the population into groups of farmers with common characteristics, as regards the application of bioeconomy practices, the training needs related to the bioeconomy, the type, the implementing body, the duration of the training program and the willingness of payment. Then, Categorical Principal Component Analysis was applied to investigate the attitudes and opinions of farmers regarding the benefits of adopting bioeconomy practices, the barriers to adopting bioeconomy practices, actions to promote bioeconomy in Western Macedonia Region, motivations for participating in a training program related to bioeconomy and innovation adoption motivations. Then, a Categorical Regression performed to investigate the characteristics of the dimensions resulted from the Categorical Principal Component Analysis regarding demographic, social and economic characteristics of the respondents, as well as characteristics of their behavior. Finally, the Pareto analysis and the control of the research hypotheses are applied. Of particular interest in the results of the research is the increased need and desire of farmers to develop training programs on topics related to the bioeconomy, innovations in the bioeconomy industry and the application of bioeconomy practices on their farms. Two-Step Cluster Analysis highlights five groups of farmers, each with different characteristics, training needs and preferred training program. In fact, it was revealed that a group of young female farmers are leading the process of innovation diffusion in the adoption of bioeconomy practices. The Categorical Principal Components Analysis gave 2 dimensions to each of the 5 variables. From the total of 10 dimensions, 6 had a satisfactory degree of reliability. Categorical Regression was applied to these 6 dimensions leading to possible actions in the different groups of farmers. Pareto analysis as a decision-making tool identified the points to be emphasized in terms of subject areas and means of monitoring the training programs, the barriers to be overcome to increase farmers adopting bioeconomy practices and the actions to the promotion of the bioeconomy in the Region of Western Macedonia. The thesis concludes by recording the conclusions that emerge from the research results and the proposals for policy makers while presenting the main limitations of the research and some suggestions for further research.

������������ ������ ���������������� ���������������� ���������� �� ������������ ������ ������������������������������ ������������������ ������ ������������������������ ����������������. ������������������������, ���������������������� �� ������������ ���� ������ ���������� ���� ���������������� �������������� ���� ������������������������ ������ �������������� �������������������� ������ �������������������� ������ ���� ������������������ ������ ���������� �������� ���������������������������� ������������������������������ ������ �������������������� ������ ������ �������������������� ������ ���������� �������� ���������� ����������������������. ������ ���������� ���������� ���������������������������� ������������������ ���� ���������������� ���������������������������� ���������������� ������ �� �������������� �������� ���� ������ ������������������, ������ ���������������������������� �������������������� ������ ���� ���������������� ����������������. �������������������� ���� �������������� ������ ��������������������, ������ ���������������� ������ ������ ���������������������� ���������� ���������� ������ �� �������������� �������� ���� ���� ���������������������������� �������������� ��������������������. ������������������, �������������� ���� ������������ ������ �������� �������� ���� ���������������� ���� ������������ �������������������� ������������������ ���� ���������� ������������������ �������� �������������������������� ���� �������������� ���� ���������������������������� �������������������� ���������� ���� �������������������� ���� �������������������� ������ ���������������������������� ���������������������� ������ �������������������� ������ ���� ���������� ���������� �������������������� �������� ������������������������ �������� ������ ���������� �������� ������ ������������ ������ ���� ��������������������. ������ �������������� ������ ���������� ���������� ������������������������ �� ���������������������� ������ ���������������� �������������� ������ �������������������� �������������������������� ���������������������� ���������������������� ���������������������� ���� ���������������� ������ ���������������������� �������� ������������. ������ ������ �������������� ���������� �������������������������� ���� ���������������� ������ ������������������������ ������ ������������������������ ���� ���������������� ���� ������������������ ���������������� �������� ���� ���������������������� ������������������ ���������������������� ���������������������� ���� ������������ �������������� ���� ���������������������� ������ ���� ������������������ ������������������������ ���� ���������� �������� ������ ���������������������������� ������������������ ������ ������ ������������������������������ ������ �������������������� ������ ������ �������������� �������������������� The purpose of this paper is to study the environmental dimension of cultural festivals. In particular, it explores how festivals can contribute to the sustainable management of culture and the impact they have on the environmental awareness of visitors and the community of the place where they are held. The first part theoretically approaches contemporary environmental issues and their connection with culture, environmental management and music festivals. The concepts of culture, festivals and their management are analyzed as well as their connection with environmentally sustainable management. At the same time, the question arises as to whether festivals with a strong ecological character that involve participants in activities of environmental interest have the potential to influence the environmental behavior of visitors and how they contribute to the mobilization towards a more environmentally friendly lifestyle. The second and third parts describe the methodology of the present research and analyze specific cases of ecological management at festivals held in Europe. While in the fourth part the data that was found to be successfully applied in European festivals are utilized in order to highlight ecological management practices which can be applied in Greek events with the aim of both environmental protection and raising the awareness of visitors and the local community

Η επίφαση οικονομικής άνθισης που βίωσε μαζί με την υπόλοιπη Ελλάδα η Θεσσαλονίκη κατά τη δεκαετία του ’90 συνοδεύτηκε από την αστική διάχυση και μετακίνηση του πληθυσμού της στα προάστια. Μετά το 2009, με την έλευση της οικονομικής κρίσης, όχι μόνο φτωχοποιήθηκαν οι κάτοικοί της εντείνοντας το φαινόμενο της αστικής συρρίκνωσης με τη φυγή τους, αλλά διακόπηκε πλέον οριστικά το οικονομικό μοντέλο της μικροεπιχειρηματικότητας στο επίπεδο της γειτονιάς, εξοβελίζοντας χρήσεις από τα ισόγεια καταστήματά της. Επιπλέον, η πρόσφατη ενεργειακή κρίση ανέδειξε περαιτέρω την οικονομική δυσχέρεια και την επιτακτική ανάγκη για Οικονομικά Προσιτή Κατοικία σε ακόμη μεγαλύτερη μερίδα των νοικοκυριών αυτής της πόλης. Στην παρούσα Εργασία και μέσω βιβλιογραφικής επισκόπησης και μελέτης, διερευνάται το θεσμικό πλαίσιο, οι καλές πρακτικές, οι πολιτικές και τα εργαλεία που υφίστανται στην Ευρώπη και στην Ελλάδα στο θέμα της προσιτής κατοικίας. Κατόπιν, επιλέχθηκε ως περιοχή μελέτης η γειτονιά της Αγίας Τριάδας του Δήμου Θεσσαλονίκης, καθώς συγκεντρώνει πλήθος κοινών χαρακτηριστικών με τις περισσότερες γειτονιές του Δήμου. Μέσω έρευνας πεδίου (αυτοψίες, οπτική παρατήρηση, μετρήσεις, άτυπες συνεντεύξεις), που διεξήχθη τον Δεκέμβρη του 2022, μελετήθηκαν και καταγράφηκαν τα χαρακτηριστικά των κτιρίων εφτά (7) Οικοδομικών Τετραγώνων (ΟΤ) καθώς και οι χρήσεις των ισογείων καταστημάτων, κυρίως των κενών, της περιοχής. Τα δεδομένα απεικονίσθηκαν στην εφαρμογή του GIS προκειμένου να προσδιοριστούν και να ποσοτικοποιηθούν οι προκλήσεις της περιοχής μελέτης με σκοπό την ανάπτυξη μιας Στρατηγικής Αναζωογόνησης της γειτονιάς με «όχημα» την προσιτή κατοικία, εκμεταλλευόμενη το κενό κτιριακό της απόθεμα. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι η βιωσιμότητα και η ανθεκτικότητα είναι αποτέλεσμα ολιστικών προσεγγίσεων και λύσεων Τhe pretence of economic prosperity that Thessaloniki experienced along with the rest of Greece during the 1990s was accompanied by urban sprawl and a movement of its population towards the suburbs. After 2009, the advent of recession led to the impoverishment and dislocation of residents, which further intensified urban shrinkage; the economic model of micro-entrepreneurship at neighborhood level was now permanently disrupted, resulting in ground-floor shops being disused. To make matters worse, the current energy crisis further has aggravated the residents’ predicament and has given rise to a pressing need for Affordable Housing for an even larger number of households in this city. This dissertation examines the institutional framework, the good practices, the policies and the tools that are in place both in the rest of Europe and in Greece regarding affordable housing. To this end, the Agia Triada neighborhood of the Municipality of Thessaloniki was chosen as a study area. This particular area combines characteristics that are typical of most neighborhoods of the Municipality. After a thorough field investigation (autopsies, visual observation, measurements, informal interviews) conducted in December 2022, the characteristics of 7 building blocks of the area as well as the uses of the ground floor shops, mainly the vacant ones, were compiled and recorded. The data were visualized in the GIS application in order to identify and quantify the challenges of the study area, so as to develop a Neighborhood Revitalization Strategy making use of its vacant building stock, based on an the Affordable Housing model/concept. Once again it becomes obvious that sustainability and resilience can only be achieved when holistic approaches and solutions are implemented

Λόγω της παγκόσμιας κρίσης όσον αφορά στην εξάντληση των ορυκτών πόρων και των συνεχώς αυξανόμενων περιβαλλοντολογικών προβλημάτων, η αξιοποίηση ανανεώσιμων πρώτων υλών, όπως η βιομάζα, για την παραγωγή χημικών υψηλής προστιθέμενης αξίας έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας και της βιομηχανίας. Η φουρφουράλη, η οποία μπορεί να παραχθεί μέσω αφυδάτωσης της ξυλόζης στα πλαίσια ενός ολοκληρωμένου βιοδιυλιστηρίου, αποτελεί μια πολλά υποσχόμενη χημική ένωση (platform chemical) ως πρώτη ύλη για την παραγωγή πληθώρας μονομερών, πολυμερών, καυσίμων και άλλων χρήσιμων προϊόντων. Στην παρούσα διπλωματική εργασία μελετάται η διεργασία της καταλυτικής υδρογόνωσης της φουρφουράλης προς την παραγωγή προιόντων τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως διαλύτες, ως πρόσθετα καυσίμων και ως πρόδρομες ενώσεις για τη σύνθεση πολυμερών. Ειδικότερα, μελετήθηκαν τόσο ο τύπος του καταλύτη (μέταλλο και υπόστρωμα) όσο και οι πειραματικές συνθήκες της αντίδρασης υδρογόνωσης, όπως ο διαλύτης, η συγκέντρωση και η αναλογία φουρφουράλης προς καταλύτη, η θερμοκρασία και η πίεση, με στόχο τη βελτιστοποίηση της δραστικότητας της υδρογόνωσης και της εκλεκτικότητας προς τα επιθυμητά προϊόντα και τέλος, πραγματοποιήθηκε μελέτη της απομόνωσης της φουρφουράλης από υγρά ρεύματα υδροθερμικής κατεργασία βιομάζας και καταλυτική υδρογόνωση της. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι σε έντονες συνθήκες υδρογόνωσης, υψηλή θερμοκρασία, πίεση υδρογόνου και λόγο καταλύτη/φουρφουράλη, επιτυγχάνεται υψηλός βαθμός μετατροπής της φουρφουράλης προς 2-μέθυλο φουράνιο. Αντίθετα, σε σχετικά ηπιότερες συνθήκες, το κύριο προϊόν είναι η φουρφουριλική αλκοόλη. Σημαντικό ρόλο στη σύσταση του τελικού προϊόντος έπαιξε η επιλογή του καταλύτη. Πιο συγκεκριμένα, το είδος του μετάλλου καθώς και το υπόστρωμα φαίνεται να καθορίζει τόσο το μηχανισμό της αντίδρασης όσο και τη σύσταση των προϊόντων. Σχετικά με την υδρογόνωση των φουρφουράλης που εκχυλίστηκε από τα υγρά κλάσματα της υδροθερμικής κατεργασίας λιγνοκυτταρινούχας βιομάζας (κουκούτσια βερίκοκου και κουκουνάρια καλαμποκιού), παρατηρήθηκαν χαμηλοί βαθμοί μετατροπής καθώς και χαμηλές αποδόσεις των επιθυμητών προϊόντων. Due to the global crisis on the depletion of mineral resources and the continuously increasing environmental problems, the utilization of renewable raw materials, such as biomass, to produce high-value-added chemicals has attracted the interest of the scientific community and industry. Furfural, which can be produced through the dehydration of xylose within f an integrated biorefinery, is a highly promising platform chemical as a raw material towards the production of monomers, polymers, fuels, and other useful products. This thesis focused on the catalytic hydrogenation of furfural to produce chemicals that can be utilized as solvents, fuel additives, and polymers precursor. More specifically, the main parameters affecting the process were examined, such as the type of catalyst (metal and support), the solvent, furfural to catalyst ratio, temperature and pressure. Furthermore, within this study the extraction of furfural from liquid fraction of hydrothermal pretreatment of lignocellulosic biomass was also examined, as well as the downstream catalytic hydrogenation. According to the results of the present study, under intense hydrogenation conditions, high temperature, hydrogen pressure and catalyst/furfural ratio, high conversion of furfural towards 2-methyl furan was achieved while under relatively milder conditions, the major product was the furfuryl alcohol. Catalyst properties exhibit an important role in the composition of the final product. More specifically, both the metal and the support can determine both the reaction mechanism and the composition of the final products. Regarding the hydrogenation of furfural extracted from the liquid fractions of the hydrothermal pretreatment of lignocellulosic biomass (apricot kernel shells and corn cobs), low conversions and yields of the furanic compound were observed and more research should be performed to enhance the process.

H παρούσα Διδακτορική Διατριβή πραγματεύεται το ζήτημα της ενεργειακής συμπεριφοράς των ηλεκτρικών οχημάτων κατά τη χρήση τους, και διερευνά τις συνολικές περιβαλλοντικές τους επιπτώσεις Η διερεύνηση του αντικειμένου της Διατριβής ξεκινά από το δεδομένο ότι τα ηλεκτρικά οχήματα έχουν ευεργετικά αποτελέσματα στο αστικό περιβάλλον, καθώς το ανακουφίζουν, λόγω της μη άμεσης εκπομπής ρύπων. Λαμβάνοντας όμως υπόψη τις πρωτογενείς εκπομπές από την παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας και την κατασκευή των οχημάτων προκύπτει η ανάγκη της ανάλυσης του συνολικού περιβαλλοντικού αποτυπώματος των οχημάτων στον κύκλο ζωής τους (Ανάλυση Κύκλου Ζωής - ΑΚΖ). Η Διατριβή δίνει βάρος στη συστηματική αξιολόγηση της επίδρασης που έχουν οι κυκλοφοριακές συνθήκες στην κατανάλωση ενέργειας των ηλεκτρικών οχημάτων. Μελετά τα διάφορα οδικά περιβάλλοντα, εστιάζει σε συνθήκες όπως η κυκλοφοριακή συμφόρηση και η ελεύθερη ροή, προσεγγίζει όμως και τη σχετική επίδραση ορισμένων κυκλοφοριακών μέτρων. Μελετήθηκε κατά πρώτον η κατανάλωση ενέργειας ηλεκτρικών οχημάτων με μπαταρία και οχημάτων με κινητήρα εσωτερικής καύσης (συμβατικών: Βενζίνη, Ντίζελ), σε περισσότερους από 100 κύκλους οδήγησης και εντοπίσθηκαν οι επιπτώσεις μιας σειράς κυκλοφοριακών συνθηκών στην κατανάλωση ενέργειας των κινητήρων. Οι εκτιμήσεις της κατανάλωσης ενέργειας που πραγματοποιήθηκαν είναι κατάλληλες για τη γενίκευση της ενεργειακής απόδοσης των οχημάτων στο μακροσκοπικό επίπεδο της κυκλοφορίας, δεδομένου ότι χρησιμοποιούν τη μέση ταχύτητα ως επεξηγηματική μεταβλητή, στη βάση πολλών τυποποιημένων κύκλων οδήγησης. Το μοντέλο που χρησιμοποιήθηκε αναπτύχθηκε στην πλατφόρμα προσομοίωσης AMESIM και ανήκει στην κατηγορία των στιγμιαίων, με βάση την ισχύ, προτύπων. Εξετάσθηκε, στη συνέχεια, η περίπτωση των ηλεκτρικών λεωφορείων με μπαταρία. Μελετήθηκε πώς οι συνθήκες κυκλοφορίας επηρεάζουν την ενεργειακή απόδοση των λεωφορείων αυτών και αναπτύχθηκε μια συνάρτηση που εκτιμά την κατανάλωση της ενέργειάς τους χρησιμοποιώντας μεσοσκοπικές μεταβλητές κυκλοφορίας. Η εν λόγω συνάρτηση προσδιορίζεται μεταξύ μακροσκοπικών και μικροσκοπικών προσεγγίσεων που έχουν ήδη εφαρμοσθεί στον τομέα των μεταφορών, καλύπτοντας την ανάγκη για ακρίβεια στις εκτιμήσεις και απλότητα στη χρήση. Για την ανάπτυξη αυτής της συνάρτησης, διεξήχθη αρχικά μια λεπτομερής κινηματική ανάλυση σε πολλούς κύκλους οδήγησης για να κατανοηθεί η δυνατότητα που έχουν διαφορετικές μεταβλητές κυκλοφορίας στην έκφραση της κατανάλωσης των ηλεκτρικών λεωφορείων. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι καλύτερες στατιστικές μετρήσεις εμφανίζονται για μια σχέση που συνδέει την κατανάλωση με μεταβλητές που σχετίζονται με τον αριθμό και τη διάρκεια των στάσεων. To μοντέλο εφαρμόστηκε για την αξιολόγηση των κυκλοφοριακών συνθηκών σε πραγματικές πόλεις (Αθήνα, Χονγκ-Κονγκ). Η Διατριβή πραγματεύτηκε κατόπιν την αξιολόγηση του συνολικού αποτυπώματος των ηλεκτρικών οχημάτων που σχετίζεται με την κυκλοφορία των στόλων των οχημάτων (δίνοντας δηλαδή έμφαση στην επιρροή της κυκλοφορίας), προτείνοντας μια νέα μέθοδο για την πραγματοποίηση αυτών των περιβαλλοντικών αξιολογήσεων σε κυκλοφοριακές ροές. Η μέθοδος ποσοτικοποιεί τις εκπομπές από ένα συγκεκριμένο οδικό δίκτυο, λαμβάνοντας υπόψη την ακριβή κατάσταση της κυκλοφορίας, ως προς τις συνθήκες και τον αριθμό των οχημάτων. Η σημασία των διαφόρων συνθηκών κυκλοφορίας στις επιπτώσεις του κύκλου ζωής των στόλων αντιμετωπίζεται έτσι σε μεγαλύτερη διάσταση, απ’ ό,τι στις τυπικές ΑΚΖ. Για το σκοπό της εργασίας (που αφορά την αναγνώριση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος ολόκληρων κυκλοφοριακών ροών,) πραγματοποιήθηκε μελέτη περίπτωσης για δύο τυπικές ευρωπαϊκές πόλεις (Ζυρίχη και Θεσσαλονίκη), σε μέρος του αστικού τους δικτύου. This Doctoral Thesis deals with the energy behavior of electric vehicles during on-road use and explores their overall environmental impact. The investigation of Thesis objects initiates from the fact that electric vehicles have beneficial effects on the urban environment, as they relieve it due to non-direct emissions during operation. However, taking into account the primary emissions from the electricity production and car manufacturing, there is the necessity to analyze the total environmental footprint of vehicles in their life cycle (Life Cycle Analysis - LCA). The Thesis focuses on the systematic evaluation of the effect of traffic conditions on the electric vehicles’ energy consumption. It studies the various road environments, focuses on conditions such as traffic congestion and free flow, but also approaches the relative effect of certain traffic measures. The first part of the Thesis includes a study of the energy consumption of battery electric vehicles and internal combustion engine vehicles (Petrol, Diesel) (for comparison purposes), over 100 driving cycles, and identified the effects of a range of traffic conditions on the energy consumption of engines. The energy consumption estimates performed are suitable for generalizing the energy efficiency of vehicles at the macroscopic level of traffic, since they use the average speed as an explanatory variable, based on several standardized driving cycles. The model used was developed in the AMESIM simulation platform and belongs to the category of instantaneous, power-based models. The case of battery electric buses was then examined. It was studied how traffic conditions affect the energy efficiency of these buses and a function was developed that estimates their energy consumption using mesoscopic traffic variables. The mentioned function is defined between macroscopic and microscopic approaches already applied in the field of transportation, responding to the need for accuracy in estimations and simplicity of use. To develop this function, a detailed kinematic analysis was first performed over several driving cycles to understand the potential that different traffic variables have in expressing the consumption of electric buses. The results showed that the best statistical measures appear for a relationship linking consumption with variables related to the number and duration of stops. Τhe model was applied to evaluate traffic conditions in real cities (Athens, Hong Kong). The Thesis then dealt with the evaluation of the overall traffic-related footprint of electric vehicles (i.e., emphasizing the influence of traffic) and proposed a new method for performing these environmental assessments on traffic flows. The method, taking advantage of its special characteristics, quantified the emissions from a specific road network, taking into account the exact traffic situation, in terms of conditions and the number of vehicles on the network. The importance of different traffic conditions in the life-cycle effects of fleets is thus addressed in a larger dimension than in standard LCAs. For the purpose of the work (which concerns the identification of the environmental footprint of entire traffic flows,) a case study was carried out for two typical European cities (Zurich and Thessaloniki), in part of their urban network.

Οι ενεργειακές ροές στα πολυετή αγροτικά και φυσικά οικοσυστήματα, αποτελούν κρίσιμο παράγοντα και σχετίζονται με εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, καθώς και αυξανόμενες ανάγκες σε νερό. Οι δείκτες ενεργειακής ανάλυσης και τα αποτυπώματα άνθρακα και νερού, είναι χρήσιμα εργαλεία αξιολόγησης των παραγωγικών οικοσυστημάτων, ενώ ταυτόχρονα συμβάλλουν στην ανάδειξη των υπηρεσιών οικοσυστήματος. Οι στόχοι της μελέτης ήταν να προσδιοριστούν και εν συνεχεία να συγκριθούν οι δείκτες ενέργειας και τα αποτυπώματα άνθρακα και νερού γεωργικών καλλιεργειών και λιβαδιών που βρίσκονται σε περιοχή Natura 2000 (Αμβρακικός Κόλπος) για δύο έτη (2018 και 2019). Με τη χρήση της προσαρμοσμένης μεθόδου Αποτίμησης του Κύκλου Ζωής (LCA), οι δείκτες αναδείχθηκαν ως εργαλεία διατήρησης των ανάλογων υπηρεσιών οικοσυστήματος. Με τη μέθοδο της στρωματοποιημένης τυχαίας δειγματοληψίας, επελέγησαν 36 τύποι αγροοικοσυστημάτων (12 ελαιώνες, 12 πορτοκαλεώνες και 12 οπωρώνες ακτινιδίων) και 12 λιβαδικά οικοσυστήματα από τον Δήμο Αμφιλοχίας, Δυτική Ελλάδα. Για την ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν: δείκτες περιγραφικής στατιστικής, η ανάλυση συσχετίσεων, η ANOVA και η ιεραρχική ανάλυση σε συστάδες (ΙΑΣ). Οι κύριες εισροές ενέργειας για τους τρεις τύπους αγροοικοσυστημάτων ήταν τα λιπάσματα και η κατανάλωση καυσίμων. Η μόνη εισροή για τα λιβάδια ήταν η κοπριά. Επιπλέον, η αποτελεσματικότητα χρήσης ενέργειας ήταν υψηλότερη στην ελιά, ενώ ακολούθησαν κατά φθίνουσα σειρά το ακτινίδιο, το λιβάδι και το πορτοκάλι. Το αποτύπωμα άνθρακα ήταν υψηλότερο στο πορτοκάλι και ακολούθησαν κατά φθίνουσα σειρά το ακτινίδιο, η ελιά και το λιβάδι. Το πράσινο νερό ήταν υψηλότερο για το λιβάδι και χαμηλότερο για την ελιά, ενώ το μπλε νερό ήταν μηδενικό για το λιβάδι και υψηλότερο για το πορτοκάλι και το ακτινίδιο. Στην ΙΑΣ, κάθε συστάδα αποτελούνταν από τα ίδια οικοσυστήματα. Τα οικοσυστήματα ελαιώνων και λιβαδιών αποδείχθηκαν φιλικότερα προς το περιβάλλον και μπορούν να συμβάλλουν στην περιβαλλοντική προστασία του Αμβρακικού Κόλπου. Η καλλιέργεια ακτινιδίου, φαίνεται να είναι πιο φιλική προς το περιβάλλον συγκριτικά με αυτήν την πορτοκαλιάς και συνιστάται η καλλιέργειά της στην περιοχή έρευνας. Συμπεραίνεται πως οι δείκτες ενέργειας και τα αποτυπώματα άνθρακα και νερού, είναι χρήσιμα προκειμένου να αναδειχθούν οι ανάλογες υπηρεσίες οικοσυστήματος και οι επιπτώσεις στα οικοσυστήματα. Energy flows in perennial agro and natural ecosystems are essential for their productivity and could be related to greenhouse gas emissions and increasing water demands. Energy indices and carbon and water footprint are useful tools in assessing the interaction between production systems and environmental impact inside Natura 2000 sites and enhancing ecosystem services. The main aims of this study were to: a) determine and compare energy indices, carbon and water footprint of olive groves, orange and kiwi orchards and grasslands within and between two years, located in a Natura 2000 site, using an adjusted Life Cycle Assessment (LCA) method and b) illustrate the importance of farming systems to ecosystem services. Stratified sampling was used to select 36 farm types (12 olive groves, 12 oranges and 12 kiwi orchards) and 12 grasslands from the municipality of Amfilochia, western Greece, during 2018 and 2019. Descriptive data analysis, correlation analysis, ANOVA and Hierarchical Cluster Analysis (HCA) were used to summarize and analyze the data. The main energy contributors for the three farm types were fertilizers and fuel consumption. The only input for the grasslands was animal manure. Energy efficiency showed the highest performance in olive groves followed in descending order by kiwi orchards, grasslands and orange orchards. Concerning carbon footprint the values were the highest for orange orchards, followed in descending order by kiwi orchards, olive groves and grasslands. Total water footprint values were the highest for grasslands and the lowest for olive groves. For both years, regarding HCA, each cluster consisted of the same ecosystems. According to the above mentioned indices, olive groves and grasslands are the most environmental friendly ecosystems. They could contribute in the environmental protection of the Amvrakikos Gulf, a Natura 2000 site. Kiwi orchards, although they are intensive along with the orange ones, seems to be more friendly to the environment than them and their cultivation in this Natura 2000 area could be recommended. Energy indices, carbon and water footprint could be used, in order to highlight the related ecosystem (dis)services.

Οι σύγχρονες πόλεις αποτυπώνουν το πλαίσιο της καθημερινότητας των κατοίκων των αστικών περιοχών. Αποτελούν συμπυκνώσεις περιβαλλοντικών και κοινωνικών προβλημάτων, αλλά και τόπους παραγωγής ιδεών, πολιτισμού, κοινωνικών σχέσεων και είναι προνομιακά πεδία διερεύνησης και άσκησης πολιτικών προς την αστική βιωσιμότητα. Η γειτονιά αποτελεί ένα κομβικό εργαλείο για την οργάνωση των σύγχρονων πόλεων και είναι μία μονάδα που χρίζει για «επαπροσδιορισμό» και ανασχεδιασμό στην αναζήτηση μας για πιο βιώσιμες και ανθεκτικές πόλεις. Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η μελέτη και καταγραφή επεμβάσεων που προωθούν την ήπια κυκλοφορία στις γειτονιές, παράλληλα με την βιοκλιματική αναβάθμιση των περιοχών αυτών. Για την επίτευξη του στόχου αυτού αρχικά, θα αναλυθούν οι όροι της «βιώσιμης κινητικότητας» και της «ήπιας» κυκλοφορίας αναδυκνύοντας την ανάγκη για μείωση της χρήσης του Ι.Χ. αυτοκινήτου. Σημαντική είναι η αναφορά και στους «κοινούς χώρους κυκλοφορίας» (shared spases), οι οποίοι αποτελούν έννοια που έχει αναδειχθεί σε μεγάλο βαθμό τις τελευταίες δεκαετίες και μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην βιώσιμη αστική κινητικότητα, ειδικά στα πλαίσια της κλίμακας της γειτονίας. Στα πλαίσια της επίτευξης της βιωσιμότητας των γειτονιών διατυπώνεται επιπλέον και η σημερινή ανάγκη για ανασχεδιαμό του σημερινού δημοσίου χώρου. Επομένως στην συνέχεια, θα μελετήσουμε τις μεθόδους του σχεδιασμού των αστικών υπαίθριων χώρων που μπορούν να συμβάλλουν στην βελτίωση του αστικού μικροκλίματος και των περιβαλλοντικών συνθηκών στις γειτονιές. Τέλος, θα επιχειρηθεί, μέσα από την μελέτη και ανάλυση των παραπάνω στοιχείων και εννοιών, η ανάπλαση της περιοχής που εκτίνεται γύρω από την προβλεπόμμενη στάση μετρό 25ης Μαρτίου, στην ανατολική Θεσσαλονίκη, με στόχο τον σχεδιασμό μιας γειτονιές ήπιας κυκλοφορίας με βιοκλιματικά χαρακτηριστικά. Η μεθοδολογία που θα ακολουθηθεί για την παρούσια εργασία βασίζεται στην βιβλιογραφική έρευνα και την μελέτη ειδικής περίπτωσης, μέσα από την μελέτη των χαρακτηριστικών της περιοχής αλλά και την επιτόπια παρατήρηση. Modern cities reflect the context of the inhabitants daily life at urban areas. They are concentrations of environmental and social problems, but also places of ideas, culture, social relations and are privileged fields of investigation and practice of policies towards political sustainability. The neighborhood is the ‘key’ for organizing modern cities and it needs of 'redefinition' in our quest for more sustainable and resilient cities. The purpose of this thesis is to study and record interventions that promote traffic in the neighborhoods, alongside the bioclimatic upgrading of these areas. To achieve this goal, initially, the terms of "sustainable mobility" and "gentle" traffic will be analyzed, highlighting the need to reduce the use of the I.X. car. It is also important to refer to "shared spaces", which are a concept that has come to the fore in recent decades and can significantly contribute to sustainable urban mobility, especially at the neighborhood scale. In the context of the implementation of the sustainability of the neighborhoods, the current need for a deterrent of the current public space is also formulated. Therefore, we will study the methods of the planning of the urban responsible countries that can contribute to the improvement of the urban microclimate and the environmental conditions in the neighborhoods. Finally, through the study and analysis of the above elements and concepts, the regeneration of the area exposed around the planned 25th Martiou metro station, in eastern Thessaloniki, with the aim of planning a mild traffic neighborhood with bioclimatic characteristics. The methodology that will be followed for the present work is based on the bibliographic research and the study of a special case, through the study of the characteristics of the area as well as on-site observation.

The present thesis explores the environmental awakening of the visitors of a private organised camping area, chosen mainly as family holiday destination, without excluding groups of individuals. Although the objectives of the paper and the investigation framework were clear from the beginning, the final results derived from the continuous feedback of the theoretical background and the design, which were complementary to each other throughout all the stages of its research and writing. The research outlined and presented the profile of the campsite’s visitors, as well as their incentives for opting for the alternative approach of the organized camping for their vacation. The correlation between their expectations while making this choice and the fulfillment of those expectations has been researched, while it has also been investigated whether - during the vacation period - people's attitudes towards recycling change or not, and whether they were sensitized towards a number of key issues. The daily waste of single-use material, emphasizing the harder-to-degrade plastic, and the individual contribution of the respondents to the restriction of this waste were also investigated and measured within the available sample. Finally, the research focused on the reasons that led the tourism industry to develop new forms of campsite accommodation, and on whether the balance of natural beauty in the area, where it is developed, is disturbed or not. Sustainability and whether its principles are followed in campsites were also drawn into focus, along with the response to the area’s carrying capacity, while waste reduction solutions through the expansion of the recycling system in the wider region of Sithonia are proposed. Η παρούσα διπλωματική εργασία, διερευνά την περιβαλλοντική αφύπνιση των επισκεπτών ενός οργανωμένου χώρου κατασκήνωσης, παραθαλάσσιου, ιδιωτικών συμφερόντων, προσανατολισμένου κυρίως ως οικογενειακών διακοπών που δεν αποκλείει ωστόσο επιμέρους ομάδες ατόμων στους χώρους του. Παρόλο που οι στόχοι της εργασίας και το πλαίσιο διερεύνησης ήταν εξαρχής σαφείς, το τελικό αποτέλεσμα προήλθε από την συνεχή ανατροφοδότηση της θεωρίας και του σχεδιασμού, τα οποία αλληλοσυμπληρώνονταν σε όλα τα στάδια της έρευνας και συγγραφής της. Μέσα από την έρευνα, σκιαγραφήθηκε και παρουσιάστηκε το προφίλ των επισκεπτών κάμπινγκ και τα κίνητρα που ωθούν τους επισκέπτες να επιλέξουν την εναλλακτική προσέγγιση του οργανωμένου κάμπινγκ για τις διακοπές τους. Έγινε συσχέτιση ικανοποίησης των προσδοκιών τους από την επιλογή αυτή, διερευνήθηκε αν -κατά την περίοδο των διακοπών- αλλάζει η στάση των ανθρώπων ως προς την ανακύκλωση ή όχι, ενώ παράλληλα διερευνήθηκε και η ευαισθητοποίησή τους σε πλήθος από καίρια θέματα. Μελετήθηκε ακόμα, η καθημερινή σπατάλη του δείγματος σε είδη μιας χρήσης, με έμφαση τα πλαστικά που αποικοδομούνται δυσκολότερα, κι έγινε προσπάθεια μέτρησης της ατομικής συμβολής των ερωτώμενων για τον περιορισμό αυτών των ειδών. Διερευνήθηκαν τέλος, οι λόγοι που οδήγησαν την τουριστική βιομηχανία στην ανάπτυξη νέων μορφών καταλυμάτων στα κάμπινγκ, κι αν διαταράσσεται η ισορροπία του φυσικού κάλλους της περιοχής που αναπτύσσεται. Διερευνήθηκε η ύπαρξη βιωσιμότητας κι αν ακολουθούνται οι αρχές της αειφορίας στους χώρους κατασκήνωσης, η ανταπόκριση στη φέρουσα ικανότητα της περιοχής, και προτείνονται λύσεις περιορισμού των αποβλήτων με τη διεύρυνση του συστήματος ανακύκλωσης στην ευρύτερη περιοχή της Σιθωνίας.