In de Natura 2000-gebieden in het Heuvelland worden habitattypen en andere natuurwaarden op hellingen grenzend aan landbouwpercelen negatief beïnvloed door toestroom van voedselrijk water en bodemmateriaal. Hierdoor neemt verruiging toe en nemen kansen voor behoud en uitbreiding van karakteristieke soorten af. Bij ernstige vormen van erosie kunnen kwalificerende groeiplaatsen verdwijnen, niet alleen door erosie zelf, maar ook doordat voedselrijk bodemmateriaal (sediment) laagten opvult en bronnen en bovenloopjes van beken onderdeel worden van erosiebanen. Bufferzones kunnen in potentie deze invloed beperken door directe inwaai en oppervlakkige toestroom van meststoffen en bodemmateriaal af te vangen. Dit rapport beschrijft: 1. hoe de instroom van nutriënten vanuit bovenliggende landbouwgronden kan worden beschreven en beoordeeld in relatie tot terrein- en vegetatiekenmerken; 2. hoe bufferzones (en meer in het algemeen: maatregelen om instroom te voorkomen, te beperken en/of te sturen) functioneren; 3. hoe maatregelen, beheervormen en vormen van landgebruik effectief kunnen worden toegepast om negatieve effecten van (bodem)erosie binnen en in de randzone van Natura 2000-gebieden in het Heuvelland tegen te gaan.