Tarihte toplumlar belli donemler anaerkil olabilmekle birlikte genellikle ataerkil bir toplum duzeni icinde orgutlenmislerdir. Ataerkil toplum duzeni icerisinde cogunlukla kadinlara bakis acisi erkek gozu ile olmustur. Turklerin ataerkil bir toplum duzenine sahip olmasiyla birlikte kadina bakis acisi daha insani ve daha olumlu yondedir. Buna karsi pek cok toplum duzeninde kadina bakis acisi olumsuz yondedir. Kadin bazen bir seytan bazen de yilan olarak adlandirilmakta, ama genellikle uclu bir olgu olarak gorulmektedir. En eski toplumlardan olan Sumer, Misir, Yunan, Hint mitolojilerinde ve muhtemelen buna bagli olarak Musevilik ve Hiristiyanlikta seytan genellikle yilan ile iliskilendirilmis ve kozmik dunyanin yaratilmasina neden olmustur. Seytan ve yilan ya da seytanin tezahuru olan yilan, kadini kandirmis ve belki de gunumuze ulasan mitsel bir uclu ittifaki ortaya cikmistir. Ozellikle Hint mitolojisinde ve devaminda Budizm’de seytan ve yilan kozmosun olusmasina neden olmustur. Kadin da bunlara bagli olarak yeniden dogum ve olum dongusunu olusturmustur. Cunku kadin cahil ve sehvet doludur. Seytan, yilan ve kadin Budizm’de hem kozmosun olusmasini ve yeniden dogum-olum dongusunu hem de bastan cikariciligi ifade eder. Budist Uygur metinlerinde de bu olgulari anlatan pek cok ifade vardir.