Η παρούσα εργασία επιδίωξε να μελετήσει την έννοια της βιωσιμότητας και την έννοια της βιώσιμης εφοδιαστικής αλυσίδας, δίνοντας έμφαση στις βέλτιστες πρακτικές που υιοθετούν επιχειρήσεις κι οργανισμοί προκειμένου να διασφαλίσουν το βιώσιμο χαρακτήρα των εφοδιαστικών αλυσίδων τους. Για τους σκοπούς της εργασίας, πραγματοποιήθηκε ανασκόπηση της σχετικής διεθνούς βιβλιογραφίας. Η ανάλυση που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της εργασίας έδειξε ότι οι πρακτικές που οδηγούν σε μία περισσότερο βιώσιμη εφοδιαστική αλυσίδα συνιστούν στον ίδιο βαθμό βέλτιστες πρακτικές σε παραδοσιακές εφοδιαστικές αλυσίδες ή ελαφρές μεταβολές υφιστάμενων πρακτικών και καινοτόμες πρακτικές. Σε κάθε περίπτωση, για να αποκομίσουν θετικά οφέλη, οι επιχειρήσεις πρέπει να εφαρμόσουν συστήματα διαχείρισης κι εργαλεία που ενσωματώνουν περιβαλλοντικά μέτρα και μέτρα υγιεινής και ασφάλειας με μέτρα άλλων διαδικασιών εντός της εταιρίας και κατά μήκος της εφοδιαστικής αλυσίδας. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων τα εξής: η διοίκηση ολικής ποιότητας, το σύστημα Just in Time και η λιτή προσέγγιση στην παραγωγή. Επιπλέον, η μεμονωμένη περιβαλλοντική ευθύνη, ο βιώσιμος σχεδιασμός και η χρήση κατάλληλων υλικών για τη συσκευασία των προϊόντων, αποτελούν το επόμενο στάδιο των δραστηριοτήτων βιώσιμης εφοδιαστικής αλυσίδας, ενώ η ανακύκλωση, η επαναπαραγωγή και η αντίστροφη εφοδιαστική αλυσίδα αποτελούν το τρίτο στάδιο των προαναφερόμενων δραστηριοτήτων. Στο ίδιο πλαίσιο, οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί ανέπτυξαν διαδικασίες παρακολούθησης κι αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας της βιώσιμης εφοδιαστικής αλυσίδας, προγράμματα ενημέρωσης κι εκπαίδευσης των εργαζομένων, των προμηθευτών, των πωλητών και των πελατών τους, με σκοπό την αύξηση του επιπέδου ενημέρωσης, ενώ οι ταχείες εξελίξεις στον κλάδο της τεχνολογίας διαδραματίζουν, επίσης, σημαντικό ρόλο στη βελτίωση της ποιότητας εφαρμογής των βέλτιστων πρακτικών της βιώσιμης εφοδιαστικής αλυσίδας.

This thesis aimed at studying the concept of sustainability and the concept of sustainable supply chain, emphasizing on the best practices adopted by firms to ensure the sustainability of their supply chains. For the purposes of the thesis, a review of international relevant literature was conducted. The analysis that took place, showed that the practices that lead to a more sustainable supply chain, may be either best practices of traditional supply chains or slight changes of existing practices or innovative practices. In any case, to benefit, firms have to employ management systems and tools that integrate environmental measures and safety measures along with measures of other processes within the organization and throughout the supply chain. These include among others: total quality management, Just in Time system and lean production approach. Further, individual environmental responsibility, sustainable design and use of appropriate materials for products’ packaging form the next stage of activities of sustainable supply chain, while recycling, remanufacturing and reverse logistics form the third stage of above-mentioned activities. In the same context, firms developed processes of monitoring and assessing the efficiency of sustainable supply chain, as well as informative and educational programs for employees, suppliers, vendors and customers, aiming at increasing the level of their awareness. Finally, rapid technological advancements play, as well, an important role in improving the quality of employing best practices in sustainable supply chain.